Sighere z Esseksu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 760 edycji
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek
jęz.
Linia 10: Linia 10:
|opis faksymile =
|opis faksymile =
|dewiza =
|dewiza =
|1. tytuł = współwładca Essex
|1. tytuł = współwładca Esseksu
|1. od = [[664]]
|1. od = [[664]]
|1. do = [[683]]
|1. do = [[683]]
|1. koronacja =
|1. koronacja =
|1. poprzednik = [[Swithelm z Essex|Swithelm]]
|1. poprzednik = [[Swithelm z Esseksu|Swithelm]]
|1. następca = [[Sebbi z Essex|Sebbi]]
|1. następca = [[Sebbi z Esseksu|Sebbi]]
|dynastia =
|dynastia =
|data urodzenia =
|data urodzenia =
Linia 25: Linia 25:
|ojciec =
|ojciec =
|matka =
|matka =
|rodzeństwo = [[Sebbi z Essex|Sebbi]]
|rodzeństwo = [[Sebbi z Esseksu|Sebbi]]
|1. związek = żona
|1. związek = żona
|1. związek z = [[Osyth]]
|1. związek z = [[Osyth]]
|1. związek od =
|1. związek od =
|1. związek do =
|1. związek do =
|1. dzieci = [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}}
|1. dzieci = [[Offa z Esseksu|Offa]]{{r|kir}}
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|commons =
|commons =
Linia 36: Linia 36:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Sighere z Essex''' (''Sigehere'', zm. ok. [[688]]) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie 664–683.
'''Sighere z Esseksu''' (''Sigehere'', zm. ok. [[688]]) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie 664–683.


Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy{{r|hist}}. W 664 roku, wraz z kuzynem [[Sebbi z Essex|Sebbi]], został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci [[Swithelm z Essex|Swithelma]]{{r|b330}}.
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy{{r|hist}}. W 664 roku, wraz z kuzynem [[Sebbi z Essex|Sebbi]], został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci [[Swithelm z Esseksu|Swithelma]]{{r|b330}}.


W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga [[dżuma|dżumy]], wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał [[apostazja|apostazji]]{{r|b330}}{{r|chan}}{{r|yor25}}, podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim [[Wessex]] i chrześcijańskiej [[Mercja|Mercji]].
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga [[dżuma|dżumy]], wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał [[apostazja|apostazji]]{{r|b330}}{{r|chan}}{{r|yor25}}, podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim [[Wessex|Wesseksie]] i chrześcijańskiej [[Mercja|Mercji]].
Potężniejszym sojusznikiem okazał się [[Wulfhere z Mercji]]{{r|ency511}}, który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - [[Osyth]] - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta{{r|ency347}}, jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}}.
Potężniejszym sojusznikiem okazał się [[Wulfhere z Mercji]]{{r|ency511}}, który uzyskał władzę zwierzchnią nad Esseksem i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - [[Osyth]] - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta{{r|ency347}}, jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, [[Offa z Esseksu|Offa]]{{r|kir}}.


Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa [[Jaruman]]a z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa{{r|chan}}. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem{{r|b330}} i Sighere ponownie się ochrzcił{{r|chan}}.
Wulfhere wysłał do Esseksu swego biskupa [[Jaruman]]a z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa{{r|chan}}. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem{{r|b330}} i Sighere ponownie się ochrzcił{{r|chan}}.


W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem [[Caedwalla|króla Caedwalla]], i towarzyszył mu w podboju Kentu{{r|kir}}{{r|yor25}}. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku{{r|yor29}}{{r|ency511}}, ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, [[Swaefhard z Essex|Swaefhard]], wraz z następcą tronu Kentu, [[Oswin z Kentu|Oswinem]]{{r|yor29}}.
W późniejszym okresie swych rządów w Esseksie, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wesseksu. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem [[Caedwalla|króla Caedwalla]], i towarzyszył mu w podboju Kentu{{r|kir}}{{r|yor25}}. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku{{r|yor29}}{{r|ency511}}, ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, [[Swaefhard z Esseksu|Swaefhard]], wraz z następcą tronu Kentu, [[Oswin z Kentu|Oswinem]]{{r|yor29}}.


Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi.
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Esseksu był Sebbi.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 23:09, 17 maj 2020

Sighere
współwładca Esseksu
Okres

od 664
do 683

Poprzednik

Swithelm

Następca

Sebbi

Dane biograficzne
Data śmierci

ok. 688[1]

Rodzeństwo

Sebbi

Żona

Osyth

Dzieci

Offa[1]

Sighere z Esseksu (Sigehere, zm. ok. 688) − współwładca Królestwa Essex w okresie 664–683.

Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy[2]. W 664 roku, wraz z kuzynem Sebbi, został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci Swithelma[3].

W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga dżumy, wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał apostazji[3][4][5], podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim Wesseksie i chrześcijańskiej Mercji.

Potężniejszym sojusznikiem okazał się Wulfhere z Mercji[6], który uzyskał władzę zwierzchnią nad Esseksem i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - Osyth - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta[7], jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, Offa[1].

Wulfhere wysłał do Esseksu swego biskupa Jarumana z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa[4]. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem[3] i Sighere ponownie się ochrzcił[4].

W późniejszym okresie swych rządów w Esseksie, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wesseksu. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem króla Caedwalla, i towarzyszył mu w podboju Kentu[1][5]. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku[8][6], ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, Swaefhard, wraz z następcą tronu Kentu, Oswinem[8].

Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Esseksu był Sebbi.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby: A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050. Routledge, 1997, s. 215. ISBN 1-85264-047-2.(ang.)
  2. ↑ J.M. Lappenberg: A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845. Kessinger Publishing Co, 2004, s. 288. ISBN 1-4179-7795-7.
  3. ↑ a b c Beda Czcigodny: Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30. [dostęp 2010-09-26]. (ang.).
  4. ↑ a b c William A. Chaney: The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity. University of California Press, 1970, s. 160. ISBN 0-520-01401-4.
  5. ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 25. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.
  6. ↑ a b Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 511. ISBN 0-631-22492-0.
  7. ↑ Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 347. ISBN 0-631-22492-0.
  8. ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 29. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sighere_z_Esseksu&oldid=59824610”