Pasikonik zielony: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Zwierzę infobox |
|||
|nazwa zwyczajowa = Pasikonik zielony |
|||
|nazwa łacińska = ''Tettigonia viridissima'' |
|||
|TSN = |
|||
|zoolog = ([[Karol Linneusz|Linnaeus]], 1758) |
|||
|okres istnienia = |
|||
|grafika = Tettigonia viridissima white 2010 01.jpg |
|||
|opis grafiki = |
|||
|typ = [[stawonogi]] |
|||
|podtyp = [[bezkręgowce]] |
|||
|gromada = [[owady]] |
|||
|podgromada = [[Owady uskrzydlone|uskrzydlone]] |
|||
|rząd = [[prostoskrzydłe]] |
|||
|rodzina = [[pasikonikowate]] |
|||
|rodzaj = ''[[Tettigonia]]'' |
|||
|gatunek = pasikonik zielony |
|||
|synonimy = ''Gryllus viridissimus'' Linnaeus, 1758 |
|||
|wikispecies = |
|||
|commons = Category:Tettigonia viridissima |
|||
}} |
|||
'''Pasikonik zielony''' zielone stworzenie |
'''Pasikonik zielony''' zielone stworzenie |
||
== Morfologia == |
== Morfologia == |
Wersja z 07:51, 28 lip 2020
Pasikonik zielony zielone stworzenie
Morfologia
Imago o długości ciała do 40 mm i skrzydłach o rozpiętości do 90mm, wystających daleko za odwłok. Dymorfizm płciowy wyraźny, samice są nieco większe od samców i posiadają charakterystyczne pokładełko. Jaja szare, podłużne, długości około centymetra. Larwy bezskrzydłe, podobne do osobników dorosłych. Młodsze stadia zawsze zielone, imago mogą ponadto przybierać barwę żółtą lub żółto-zieloną. Czułki bardzo długie, często dłuższe od reszty ciała. Tylne odnóża skoczne, dobrze umięśnione. Pozostałe odnóża wyposażone w kolce służące do obrony i przytrzymywania ofiary. Żuwaczki ostre i bardzo silne, zdolne do przecięcia ludzkiej skóry.
Biologia
Pospolicie występuje wśród wysokiej trawy. Drapieżnik, polujący na mniejsze owady i pajęczaki. Okazjonalnie uzupełnia dietę o liście i miękkie części roślin. Dobrze wspina się i skacze. Dorosłe osobniki sprawnie latają. Jaja składane są do ziemi za pomocą pokładełek.
W słoneczne, letnie dni samce przez całe popołudnie i nocą trą pierwszą parą sztywnych skrzydeł, na których znajdują się aparaty strydulacyjne, żeby zwabić do siebie samice.
W Polsce zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną. Osobniki dorosłe występują od lipca do października, owady te nie są przystosowane do hodowli w licznych grupach.
-
Częsty pasożyt pasikoników – nicień Mermis nigrescens obok owada, w którym się rozwijał i żerował.
Zobacz też
Bibliografia
- Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-08369-7.
- Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik: rośliny i zwierzęta. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 83-7073-429-4.