Zanik iloczasu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 16:01, 18 mar 2007

Zanik iloczasu - proces fonetyczny prowadzący do zaniku długości samogłosek jako cechy fonologicznej relewantnej. Proces ten zaszedł między innymi w łacinie i w języku polskim (np. bo:g > bóg /bug/, ku:r > kur ).

Wersja z 11:05, 10 gru 2006 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 846 175 edycji m MalarzBOT: {{Lingwistyka stub}} przeniesiono do {{Językoznawstwo stub}} ← poprzednia edycja		Wersja z 16:01, 18 mar 2007 edytuj anuluj edycję Botev (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 68 014 edycji m drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	'''Zanik [[iloczas]]u''' - [[proces fonetyczny]] prowadzący do zaniku ~~opozycji~~ samogłosek ~~długich~~ i ~~krótkich,~~ ~~który~~ ~~zaszedł~~ np. w [[łacina\|łacinie]] i w [[powstanie i rozwój języka polskiego\|języku polskim]] (np. bo:g > bóg /bug/, ku:r > kur ).		'''Zanik [[iloczas]]u''' - [[proces fonetyczny]] prowadzący do zaniku długości samogłosek jako [[cecha fonologiczna relewantna\|cechy fonologicznej relewantnej]]. Proces ten zaszedł między innymi w [[łacina\|łacinie]] i w [[powstanie i rozwój języka polskiego\|języku polskim]] (np. bo:g > bóg /bug/, ku:r > kur ).

	{{Językoznawstwo stub}}		{{Językoznawstwo stub}}