Częstoskurcz nadkomorowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Leczenie: leki |
→Leczenie: leki |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
Jeśli te metody nie doprowadzają do ustąpienia częstoskurczu wdraża się leczenie farmakologiczne, w którym wykorzystuje się najczęściej m.in.: [[Adenozyna|adenozynę]], [[werapamil]], [[amiodaron]], [[diltiazem]], [[metoprolol]]. |
Jeśli te metody nie doprowadzają do ustąpienia częstoskurczu wdraża się leczenie farmakologiczne, w którym wykorzystuje się najczęściej m.in.: [[Adenozyna|adenozynę]], [[werapamil]], [[amiodaron]], [[diltiazem]], [[metoprolol]]. |
||
Leki preferowane w etapie przedszpitalnym: |
|||
* Adenozyna - bolus 6 IU dożylnie, przy nieskuteczności powtowtarzaja 12 IU iv. |
* 1) Adenozyna - bolus 6 IU dożylnie, przy nieskuteczności powtowtarzaja 12 IU iv. |
||
* Werapamil - 5 mg iv powolno. |
|||
* [[Amiodaron]] - 150 mg iv, strzykać w ciągu 20 minut. |
* 2) Werapamil - 5 mg iv powolno. |
||
* 3) [[Amiodaron]] - 150 mg iv, strzykać w ciągu 20 minut. |
|||
Prowadzając leczenie farmakologiczne także próby Valsalvy pacjent musi być monitorowany (kardiomonitoring). |
Prowadzając leczenie farmakologiczne także próby Valsalvy pacjent musi być monitorowany (kardiomonitoring). |
||
W przypadkach nawracających częstoskurczów nadkomorowych jedną z opcji leczenia jest także [[ablacja przezskórna]] ognisk powstawania [[ekstrasystole|pobudzeń dodatkowych]] lub dodatkowych dróg przewodzenia przedsionkowo-komorowego. |
W przypadkach nawracających częstoskurczów nadkomorowych jedną z opcji leczenia jest także [[ablacja przezskórna]] ognisk powstawania [[ekstrasystole|pobudzeń dodatkowych]] lub dodatkowych dróg przewodzenia przedsionkowo-komorowego. |
Wersja z 23:57, 22 maj 2007
{{{nazwa naukowa}}} | |
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 |
I47.1 |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
ICDO |
{{{ICDO}}} |
DiseasesDB | |
OMIM | |
MedlinePlus | |
MeSH |
Częstoskurcz nadkomorowy (SVT, Supraventricular tachycardia) szybki rytm serca pochodzący z przedsionków lub węzła przedsionkowo-komorowego. Rytm jest regularny, 120-200 uderzeń na minutę. W zapisie EKG wąski zespół QRS, załamek P nieprawidłowy, mogą być przed albo po zespole QRS lub ukryty w załamku T, dlatego czasami nie jest zindentyfikowany ("brak załamku P").
Wyróżnia się:
- częstoskurcz nawrotny w węźle przedsionkowo-komorowym
- częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy (zobacz też: zespół WPW)
- częstoskurcz przedsionkowy
- jednoogniskowy (jednokształtny)
- wieloogniskowy (wielokształtny)
Leczenie
Leczenie można rozpocząć od działań niefarmakologicznych zwiększających czynność układu przywspółczulnego - masaż zatoki tętnicy szyjnej lub wykonanie próby Valsalvy (odradza się stosowanie manipulacji wykorzystującego mechanizm odruchu Aschnera). Te metody wykazują skuteczność w części przypadków częstoskurczu nadkomorowego powstającego w mechanizmie reentry, nie są natomiast skuteczne w przypadkach częstoskurczu nadkomorowego powstających w mechanizmie wzmożonego automatyzmu.
Jeśli te metody nie doprowadzają do ustąpienia częstoskurczu wdraża się leczenie farmakologiczne, w którym wykorzystuje się najczęściej m.in.: adenozynę, werapamil, amiodaron, diltiazem, metoprolol. Leki preferowane w etapie przedszpitalnym:
- 1) Adenozyna - bolus 6 IU dożylnie, przy nieskuteczności powtowtarzaja 12 IU iv.
- 2) Werapamil - 5 mg iv powolno.
- 3) Amiodaron - 150 mg iv, strzykać w ciągu 20 minut.
Prowadzając leczenie farmakologiczne także próby Valsalvy pacjent musi być monitorowany (kardiomonitoring). W przypadkach nawracających częstoskurczów nadkomorowych jedną z opcji leczenia jest także ablacja przezskórna ognisk powstawania pobudzeń dodatkowych lub dodatkowych dróg przewodzenia przedsionkowo-komorowego.