Sphiximorpha
| Sphiximorpha | |||
| Rondani, 1850 | |||
.jpg) Sphiximorpha subsessilis | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Sphiximorpha | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ceria subsessilis Illiger in Rossi, 1807 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Sphiximorpha – rodzaj muchówek z rodziny bzygowatych i podrodziny Eristalinae.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Muchówki te mają wysmuklone ciało ubarwione czarno z żółtymi przepaskami[1]. Głowa jest szersza od tułowia[1]. Oczy złożone są nieowłosione[1][2]; samce są holoptyczne, a samice dychoptyczne[1]. Na twarzy znajduje się słabo rozwinięty guzek lub brak go zupełnie. Wzgórek czołowy jest znacznie krótszy niż jego szerokość u podstawy[2], krótszy od pierwszego członu czułków[1]. Przednie jamki tentorialne są duże lub głębokie. Włoski na tułowiu są stosunkowo długie. Anepisternum oddzielone jest od anepimeronu rejonem błoniastym. Basisternum jest wyższe niż szerokie, z niemal prostą krawędzią grzbietową i parą trójkątnych wypustek na krawędzi brzusznej. Mostek zabiodrowy zatułowia jest niekompletny. Owłosienie zapiersia jest długie i pozbawione modyfikacji. Łuseczka skrzydłowa ma szereg krótkich i dość gęstych włosków. Przednia para odnóży ma mniej więcej tak szerokie jak długie biodra z krótkim rowkiem po stronie grzbietowej[2]. Odwłok jest wydłużony, walcowaty[1][2] i tylko trochę przewężony u podstawy. Włoski na tergitach odwłoka są dość długie. Pierwszy tergit pozbawiony jest nabrzmiałości, drugi tergit jest nieco dłuższy niż szeroki, a pierwszy sternit ma kształt podługowato-owalny. Genitalia samca mają wydłużone i trójkątne przysadki odwłokowe. Surstylus ma wydłużony płat grzbietowy z włoskami i szczecinkami oraz duży, zaokrąglony do prostokątnego płat brzuszno-nasadowy. Okrągłe epandrium ma na stronie brzusznej duży obszar błoniasty. Szerokie hypandrium ma zaokrąglony płat górny i krótką lingulę[2].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Larwy są saproksyliczne, przechodzą rozwój w uszkodzonych lub próchniejących pniach drzew. Owady dorosłe żerują na nektarze różnych kwiatów[2][1].
Rodzaj ten ma zasięg kosmopolityczny. Znany jest ze wszystkich krain zoogeograficznych[2]. Na zachodzie Palearktyki, w tym w Polsce występuje tylko jeden gatunek, Sphiximorpha subsessilis[1][2].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Takson ten wprowadzony został po raz pierwszy w 1850 roku przez Camilla Róndaniego. Zalicza się do niego 11 opisanych gatunków[3]:
- Sphiximorpha barbipes (Loew, 1853)
- Sphiximorpha binominata (Verrall, 1901)
- Sphiximorpha fruhstorferi (de Meijere, 1908)
- Sphiximorpha fulvescens (Brunetti, 1915)
- Sphiximorpha gariboldi Rondani, 1860
- Sphiximorpha hiemalis Ricarte, Nedeljković & Hancock, 2012
- Sphiximorpha petronillae Rondani, 1850
- Sphiximorpha rachmaninovi (Violovitsh, 1981)
- Sphiximorpha subsessilis (Illiger in Rossi, 1807)
- Sphiximorpha triangulifera (Brunetti, 1913)
- Sphiximorpha worelli (Bradescu, 1972)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Regina Bańkowska: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 34 – Syrphidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1963.
- ↑ a b c d e f g h Jeroen van Steenis, Antonio Ricarte, Ante Vujic, Birtele Daniele, Martin Speight. Revision of the West-Palaearctic species of the tribe Cerioidini (Diptera, Syrphidae). „Zootaxa”. 4196 (2), s. 151-209, 2016.
- ↑ genus Sphiximorpha Rondani, 1850. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2021-06-22].