Stanisław Basow

Stanisław Basow
	pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	13 września 1902 ; Chełm
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Wojskowe Siły Powietrzne ZSRR; Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	Sybirski pułk piechoty, ; 4 pułku lotnictwa szturmowego; 36 specjalny pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca pułku
	Odznaczenia
	;

Stanisław Basow – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wawrzyńca. Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany z rodziną w głąb Rosji. W 1919 roku ukończył szkołę dziewięciolernią w Kakczytawie i w 1920 roku rozpoczął służbę w Armii Czerwonej. Otrzymał przydział do Sybirskiego pułku piechoty, w 1921 roku ukończył Podoficerską Szkołę Piechoty w Omsku. Od września 1926 do września 1929 roku uczył się w Oficerskiej Szkole Piechoty we Władywostoku.

Zdecydował się na zmianę rodzaju broni i poprosił o przeniesienie do lotnictwa. We wrześniu 1931 roku został absolwentem Wojskowej Szkoły Pilotów w Czkałowie. W lipcu 1938 roku został aresztowany i skazany na pobyt w Gułagu, skąd został uwolniony w czerwcu 1939 roku. Powrócił do służby w Armii Czerwonej.

W maju 1941 roku został mianowany szefem Wydziału Bojowego Wyszkolenia w Moskwie, a następnie do czerwca 1944 roku pełnił funkcję szefa sztabu eskadry w Szkole Pilotów Myśliwskich. 10 czerwca 1944 roku został przeniesiony do ludowego Wojska Polskiego na stanowisko szefa Wydziału Lotnictwa w Sztabie 1 Armii Wojska Polskiego. W październiku 1945 roku objął stanowisko szefa sztabu 4 pułku lotnictwa szturmowego, 20 grudnia 1948 roku został szefem Wydziału Wyszkolenia Bojowego w Dowództwie Wojsk Lotniczych. 20 grudnia 1948 roku objął stanowisko dowódcy 36 specjalnego pułku lotniczego w Warszawie.

18 lipca 1957 roku przekazał obowiązki dowódcy swemu następcy i powrócił do ZSRR. Brak informacji o jego dalszych losach.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie
Order Lenina
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Czerwonego Sztandaru
Order Czerwonej Gwiazdy
czechosłowacki Krzyż Walecznych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 413 „oficerom i podoficerom Wojsk Powietrznych za dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2012. Warszawa: Bellona, 2015, s. 28. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.

[1] M.P. z 1947 r. nr 58, poz. 413 „oficerom i podoficerom Wojsk Powietrznych za dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.

[1]