Stanisław Blok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lancelot (dyskusja | edycje) o 22:53, 26 cze 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stanisław Józef Blok
5 + 1 V1 zwycięstw
ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1916
Wejherowo

Data śmierci

17 września 1994

Przebieg służby
Lata służby

od 1939

Siły zbrojne

- Siły Powietrzne RP
- RAF

Jednostki

Dywizjon 315
Dywizjon 164
Dywizjon 603

Stanowiska

dowódca eskadry w Dywizjon 315

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Stanisław Blok (ur. 15 kwietnia 1916 - zm. 17 września 1994[1]) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, kapitan (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych , as myśliwski w II wojnie światowej.

Jego przodkowie przybyli do Gdańska z Flandrii. Jego ojciec Franciszek zmarł w 1927. Miał ośmioro starszego rodzeństwa. 3 stycznia 1939 r. przyjechał do Dęblina by uczyć się w "Szkole Orląt". Od 1 lipca uczestniczył w intensywnym szkoleniu na myśliwcach PWS-10 i PZL P.7.

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w lotnictwie jako kierowca. Następnie poprzez Rumunię został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. W stopniu sierżanta został przyjęty do RAF i po przejściu szkolenia z pilotażu rozpoczął służbę w Dywizjonie 315 od 1941 roku. 19 sierpnia 1941 roku odnosi swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne. Na południowy zachód od Dunkierki Blok zestrzeliwuje niemiecki samolot Me 109E. Kolejne zwycięstwo odniósł 21 września w okolicach Fruges zestrzelił drugiego Me 109 oraz jednego uszkodził. W tym samym roku zostaje promowany na podporucznika.

Na początku 1942 roku Blok dyscyplinarnie zostaje przeniesiony do służby jako kierowca najpierw do Dywizjonu 164, a następnie do Dywizjonu 54. Do macierzystej jednostki wrócił w grudniu 1942. W dywizjonie służył do końca wojny, mianowano go na stopień kapitana i pełnił funkcję dowódcy eskadry. Do końca wojny odniósł 5 potwierdzonych oraz jedno prawdopodobne zwycięstwo nad samolotami wroga, 2 lub 3 uszkodził oraz zestrzelił 1 pocisk V1.

Na liście Bajana zajmuje 38 pozycję.

Odznaczenia

Bibliografia

Linki zewnętrzne