Stanisław Domasik
.JPG) Ks. kan. Stanisław Domasik (z lewej) podczas uczczenia pamięci Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1935) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1884 |
| Data i miejsce śmierci |
19 października 1948 |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie | |
| Okres sprawowania |
1932–1948 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1909 |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Domasik (ur. 1884 w Witkowicach, zm. 19 października 1948 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, kanonik Krakowskiej Kapituły Katedralnej, proboszcz bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1884 w Witkowicach[1]. Pierwotnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym przeniósł się do seminarium i w 1909 otrzymał sakrament święceń zostając duchownym rzymskokatolickim[1]. W 1912 uzyskał tytuł naukowy doktora teologii na Uniwersytecie w Innsbrucku. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do c. i k. armii i służył jako kapelan wojskowy[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został proboszczem Parafii Opatrzności Bożej w Białej Krakowskiej. W 1924 abp Adam Stefan Sapieha mianował go kanonikiem Kapituły Metropolitalnej Krakowskiej, którą ks. Domasik pełnił do końca istnienia II Rzeczypospolitej[2].
Od 1932 do 1948 sprawował urząd proboszcza bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie[1]. W nocy z 23/24 czerwca 1937 uczestniczył w ceremonii przeniesienia trumny ze zwłokami trumny Józefa Piłsudskiego pochowanego na Wawelu z krypty św. Leonarda do krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, podpisując stosowny protokół[1] (wydarzenie to wywołało tzw. konflikt wawelski).
11 listopada 1937 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi na polu pracy społecznej”[3].
Podczas II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej pełnił funkcję kanclerza Kurii Metropolitalnej w Krakowie[1]. Został usunięty z pomieszczeń w komnatach wawelskich, które zajął generalny gubernator okupowanych ziem polskich (Generalne Gubernatorstwo), Hans Frank[1].
Zmarł 19 października 1948[1][4][5]. Został pochowany w grobowcu kanoników Krakowskiej Kapituły Katedralnej na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas LD, rząd zachód)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Gdyńskie rody. gdynia.naszemiasto.pl. [dostęp 2015-03-23].
- ↑ Jacek Urban: Otwarcie grobu św. Stanisława i św. Floriana w katedrze krakowskiej w 1939 R.. swflorian.net. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410
- ↑ Kazimierz Figlewicz, Kronika katedry na Wawelu 1934 - 1982, Kraków 2014, s. 159.
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Stanisław Domasik. rakowice.eu. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].