Stanisław Dunin Wąsowicz

Stanisław Dunin Wąsowicz
	; Łabędź
Rodzina	Wąsowiczowie Duninowie herbu Łabędź
Data i miejsce urodzenia	1785 ; Wołyń
Data i miejsce śmierci	1834 ; Paryż
Ojciec	Adam Dunin-Wąsowicz
Matka	Maria Niemirowiczówna
Żona	Anna Tyszkiewiczówna
	Odznaczenia

Stanisław Dunin Wąsowicz herbu Łabędź (ur. 1785 na Wołyniu, zm. 1864 w Paryżu) – generał brygady powstania listopadowego, hrabia.

Służbę wojskową rozpoczął w roku 1809 w armii Księstwa Warszawskiego. Wziął udział jako podporucznik w wojnie z Austrią w 1809. Służył w 2 pułku ułanów i 10 pułku huzarów, a od 1811 w pułku szwoleżerów gwardii. Jako porucznik był adiutantem gen. Wincentego Krasińskiego.

Podczas kampanii moskiewskiej 1812 attaché à la maison Napoleona. Towarzyszył mu w ucieczce spod Moskwy i wiele razy ratował go z opresji. Kapitan z 1812, pułkownik z 1814.

Odbył kampanię saską i francuską. W 1815 w wojsku Królestwa Polskiego, po czym wziął dymisje i osiadł na gospodarstwie.

W czasie powstania listopadowego wrócił do służby. Szef osobistego sztabu Naczelnego Wodza gen. Józefa Chłopickiego i gen. Michała Gedeona Radziwiłła. Od kwietnia 1831 dowódca Brygady Jazdy w Dywizji Rezerwowej. W maju 1831 awans na generała brygady.

Po kapitulacji Warszawy podał się do dymisji i osiadł w Zatorze. Później wyjechał do Francji, gdzie zmarł. Jego zwłoki sprowadzono do Polski i pochowano w kościele św. Wojciecha i św. Jerzego w Zatorze.

Zobacz też

3 Pułk Eklererów Gwardii Cesarskiej

Bibliografia

H. P Kosk, Generalicja polska t. 2. Wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.
Xięga Pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830, s. 12
Przewodnik heraldyczny. Monografie kilkudziesięciu znakomitszych rodzin..., s. 215
Kajakiem przez ziemie wschodnie Rzeczypospolitej, s. 169.