Przejdź do zawartości

Stanisław Rembowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Rembowski
podporucznik kawalerii podporucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 października 1885
Skotniki

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1920
pod Brodnicą

Przebieg służby
Lata służby

1918-

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

15 Pułk Ułanów Poznańskich
215 Ochotniczy Pułk Jazdy Wielkopolskiej

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

Powstanie wielkopolskie
Wojna polsko-bolszewicka
Bitwa pod Brodnicą

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stanisław Rembowski (ur. 24 października 1885 w Skotnikach, zm. 18 sierpnia 1920 pod Brodnicą[1]) – podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Stanisława i Jadwigi z domu Ciszewska. Uczęszczał w Śremie do Gimnazjum, a po jego ukończeniu w Berlinie i Lipsku studiował rolnictwo. W majątkach położonych w Wielkopolsce odbył praktykę zawodową. W 1916 w Wyszakowie prowadził gospodarstwo, które przejął po ojcu[2].

Z końcem grudnia 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim podczas którego w Środzie Wielkopolskiej wspólnie z Alfredem Milewskim sformował kompanię ochotniczą[2]. Od 11 stycznia 1919 w Wojskach Wielkopolskich służył w 1 pułku ułanów Wielkopolskich, a następnie w 15 pułku ułanów Poznańskich. Brał udział w walkach na froncie podczas trwającej wojny polsko-bolszewickiej, gdzie walczył w miesiącach lipiec-sierpień 1919 m.in. pod Bobrujskiem oraz Mińskiem[2]. W sierpniu 1920 został mianowany podporucznikiem dowodząc 2. szwadronem w 215 Ochotniczego Pułku Jazdy Wielkopolskiej[2]. Zginął podczas bitwy pod Brodnicą, kiedy podczas szarży na pozycje przeciwnika przyczynił się do przełamania jego obrony. Za czyn ten został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari[3][2]. Pochowany został w rodzinnym grobowcu w Mądrych położonych koło Środy Wielkopolskiej[2]. 21 grudnia 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej[4].

Od 1916 jego żoną była Zofią Dąmbska i mieli córkę Elżbietę oraz syna Macieja[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista strat 1934 ↓, s. 735.
  2. a b c d e f g h Polak (red.) 1993 ↓, s. 177.
  3. a b Riedl 1929 ↓, s. 26.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 8 stycznia 1921 roku, s. 12.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]