Stanisław Sylwester Raczyński
 podpułkownik kontrolerów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 listopada 1955 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Stanisław Sylwester Raczyński[a] (ur. 1 stycznia 1890[2] w Tarnopolu, zm. 5 listopada 1955 w Warszawie) – podpułkownik kontrolerów Wojska Polskiego i Ludowego Wojska Polskiego, doktor praw[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Władysława (1856–1940) i Marii z d. Siła-Nowicka (1865–1940)[3]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Armat Polowych Nr 7, który w 1916 został przemianowany na Pułk Haubic Polowych Nr 28, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 128. W 1918 był przydzielony do Pułku Artylerii Polowej Nr 22, pozostając oficerem Pułku Artylerii Polowej Nr 128. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów artylerii górskiej i polowej[1].
W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu porucznika[4]. Do 1 lutego 1920 pełnił służbę w Biurze Ewidencyjnym Oddziału II SG na stanowisku szefa Wydziału I Zagranicznego i Wewnętrznego[5]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego[6]. 1 czerwca 1921 nadal pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie WP (Oddział II), a jego oddziałem macierzystym był 16 pułk artylerii polowej[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 61. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Obok stopnia wojskowego przysługiwał mu wówczas tytuł „adiutant sztabowy”. Jego oddziałem macierzystym był nadal 16 pap[8]. W tym samym roku został przeniesiony do Korpusu Kontrolerów.
28 lipca 1922 został mianowany z dniem 1 sierpnia 1922 na stopień majora Korpusu Kontrolerów[9][10][11]. W 1923 był adiutantem sztabowym w Grupie III KK[12], a w 1924 służył w Grupie IX KK[13]. 29 stycznia 1932 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 3. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[14]. W latach 20. i 30. pozostawał oficerem Korpusu Kontrolerów[15][16][2].
Zmarł 5 listopada 1955[17] w Warszawie[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1 października 1946)[18]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[19][2]
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[20]
- Srebrny Medal Waleczności (Austro-Węgry)[1]
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)[1]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[1]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Ranglisten 1918 ↓, s. 453, 481.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 350.
- ↑ a b Stanisław Sylwester Raczyński (wnuk Olgi) [online], geni_family_tree [dostęp 2021-05-30] (pol.).
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 94.
- ↑ Poźniakowska-Hanak 2001 ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920 roku, s. 858.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 300.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 5 sierpnia 1922 roku, s. 586.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1069.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 294.
- ↑ Stanisław Sylwester Raczyński. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2018-01-14].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 213 „za bardzo sumienną i gorliwą pracę, związaną z obliczeniem strat i kosztów poniesionych przez Wojsko Polskie w wojnie z Niemcami w roku 1939–1945”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu administracji wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Danuta Poźniakowska-Hanak. Oddział II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego 1919–1921. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 24, 2001. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Kapitanowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Tarnopolu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie wywiadu i kontrwywiadu II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy korpusu kontrolerów II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1955