Stanisław Wielowiejski
 Półkozic | |
| Generał major | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Adrian Wielowiejski herbu Półkozic (ur. 1733, zm. ?) – generał major wojsk koronnych[1] od 1792.
Służbę wojskową rozpoczął w styczniu 1748 jako kadet w Regimencie Dragonii im. Królowej, gdzie awansował na podchorążego. W 1753 przeszedł do regimentu karabinierów saskich, awansując tam kolejno na porucznika (1757) i rotmistrza (1760). Od 1768 służył w 4 Regimencie Pieszym Buławy Wielkiej Koronnej[potrzebny przypis] jako kwatermistrz i major (1772[2]). W 1775 powrócił[potrzebny przypis] do regimentu dragonii (przekształconego w 1789 w 1 Pułk Przedniej Straży im. Królowej), w którym awansował do stopnia pułkownika (1783[2]).
Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792. Dowodził strażą tylną w czasie bitwy pod Dubienką. 10 sierpnia 1792 awansował na generała majora. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari[3].
W insurekcji 1794 roku Tadeusz Kościuszko, pamiętając o jego odwadze umieścił go w składzie Rady Najwyższej Narodowej. Wielowiejski nominacji nie przyjął i przeszkadzał jednostkom polskim, pozostającym poza kordonem rozbiorczym w przenikaniu do powstania.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 246.
- ↑ a b Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 383.
- ↑ Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 18.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
- Antoni Trębicki Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794, opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki, Warszawa 1967
