Stanisław Zarębski (oficer)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Zarębski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1900
Strojec

Przebieg służby
Lata służby

1915–1936

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie
Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

PKU Wilno Powiat

Stanowiska

zastępca komendanta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Izba Skarbowa we Lwowie

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Zarębski[a], ps. „Wyrwa”[2] (ur. 22 grudnia 1900[b] w Strojcu, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 grudnia 1900 w Strojcu, w ówczesnym powiecie wieluńskim gubernii kaliskiej, w rodzinie Antoniego i Franciszki z Kordjaczyńskich[4][2]. Był młodszym bratem Romana ps. „Sęp” (ur. 1898), nauczyciela, kierownika Powszechnej Szkoły Kolejowej w Kaliszu, odznaczonego Medalem Niepodległości[5][6][7].

W 1915 ukończył sześć klas w prywatnym Gimnazjum Koźmińskiego w Częstochowie[8]. Później zdał egzamin maturalny, a w 1934 ukończył II rok studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie[8].

1 stycznia 1915 jako uczeń gimnazjum został członkiem Okręgu IXa Polskiej Organizacji Wojskowej w Częstochowie[9]. 12 lutego tego roku wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do II batalionu 5 pułku piechoty[9]. 4 czerwca 1915 w bitwie pod Konarami został ranny[8].

W marcu 1925 został przydzielony z 5 pp Leg. w Wilnie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat wieluński[10]. W lutym 1926, w związku z likwidacją zajmowanego stanowiska, powrócił do macierzystego pułku[11]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 291. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W latach 1928–1929 był przydzielony do Wojskowego Sądu Rejonowego Wilno na stanowisko oficera sądowego[13][14]. W czerwcu 1930 został przydzielony z 5 pp Leg. do PKU Wilno Powiat na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[15][16][17]. Mieszkał w Wilnie przy ul. Portowej 15 m. 6[4][2]. Obowiązki służbowe łączył z funkcją komendanta Akademickiego Oddziału Związku Strzeleckiego na Uniwersytecie Stefana Batorego. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[18]. Z dniem 31 lipca 1936 został przeniesiony w stan spoczynku, a następnego dnia rozpoczął pracę w Izbie Skarbowej we Lwowie na stanowisku kierownika oddziału osobowego[19].

Był żonaty, miał syna Lechosława (ur. 15 stycznia 1929)[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław III Zarębski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko[1].
  2. ↑ 9 grudnia 1932 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „22 grudnia 1898” na „22 grudnia 1900”[3].
  3. ↑ Stanisław Zarębski w kwestionariuszu kawalera Virtuti Militari napisał 22 marca 1934, że posiada krzyż z wybitym na lewej stronie numerem „4881”[4]. W piśmie datowanym 18 grudnia 1936 i adresowanym do Biura Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari Stanisław Zarębski przeprawił numer krzyża „4881” na numer „4818”[19]. Faktycznie krzyż z numerem „4881” został nadany chorążemu Stanisławowi Smolarkowi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137, 444.
  2. ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 451.
  4. ↑ a b c Kolekcja ↓, 1.
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
  6. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
  7. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
  8. ↑ a b c d Kolekcja ↓, 2.
  9. ↑ a b Kolekcja ↓, 3, 4.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 24 marca 1925, s. 163.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 2.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 53.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 372.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 290.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 207.
  16. ↑ Kolekcja ↓, 1, 2.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68, 526.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 91.
  19. ↑ a b Kolekcja ↓, 8.
  20. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
  21. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 107.
  23. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
  24. ↑ a b c d Kolekcja ↓, 3.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Zarębski_(oficer)&oldid=69160558”