Przejdź do zawartości

Stanisława Piasecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisława Piasecka
Imię i nazwisko

Stanisława Piasecka-Skinder

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1918
Odessa

Data i miejsce śmierci

31 października 1976
Łódź

Zawód

aktorka, śpiewaczka

Zespół artystyczny
Teatr Muzyczny w Łodzi
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisława Piasecka, właśc. Stanisława Piasecka-Skinder (ur. 13 stycznia 1918 w Odessie, zm. 31 października 1976 w Łodzi)[1] – polska śpiewaczka i aktorka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1922 wraz z rodziną przeniosła się do Wilna, gdzie ukończyła gimnazjum panien benedyktynek (1935) i została statystką i chórzystką Towarzystwa Lutnia, następnie zaś grała w teatrze rewiowym przy ul. Ostrobramskiej. Jednocześnie uczyła się śpiewu u A. Wilińskiego i M. Sobolewskiej i gry scenicznej w studio dramatycznym Mieczysława Szpakiewicza. W 1937 została członkinią ZASPu i powróciła do Teatru Lutnia jako aktorka i śpiewaczka, wodewilistka i primadonna[2].

Podczas II wojny światowej pracowała w handlu oraz jako woźna w fabryce. Po opuszczeniu Wilna przez armię niemiecką uczestniczyła w koncertach organizowanych m.in. w szpitalach oraz występowała w teatrze rewiowym Ali-Baba. W maju 1945 przeniosła się z zespołem Teatru Lutnia do Torunia, gdzie również koncertowała w szpitalach, a następnie zamieszkała w Łodzi, gdzie do 1947 występowała w Teatrze Komedii Muzycznej Lutnia. W latach 1947–1950 występowała w łódzkich teatrach Bagatela i Osa. W 1951 podjęła współpracę z dawną „Lutnią”, funkcjonującą jako Połączone Teatry Muzyczne (póżn. Teatr Muzyczny w Łodzi). W 1974 przeszła na emeryturę[2].

Grała m.in. Wiktorię („Wiktoria i jej huzar”), Lizę („Hrabina Marica”), Katarzynę i Margot („Król włóczęgów”), Julię („Hrabia Luksemburg”), Mi („Kraina uśmiechu”), Hrabinę Anastazję („Księżniczka czardasza”), Pepitę („Swobodny wiatr”), Klarę („Słomkowy kapelusz”), Sylwianę („Wesoła wdówka”), Idę („Zemsta nietoperza”) i Tangolitę („Bal w Savoyu”)[2].

Została pochowana na cmentarzu na Mani w Łodzi[3][4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisława Piasecka-Skinder, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-08-14].
  2. a b c d Stanisława Piasecka, [w:] FilmPolski.pl [online].
  3. nekrolog, „Dziennik Popularny” (251), bc.wbp.lodz.pl, 3 listopada 1976, s. 4 [dostęp 2024-08-14].
  4. a b nekrolog, „Dziennik Popularny” (252), bc.wbp.lodz.pl, 4 listopada 1976, s. 8 [dostęp 2024-08-14].