Stanisław Czopowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Czopowicz
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1950
Warszawa

Stopień harcerski

harcmistrz

przewodniczący Rady Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM)
Okres sprawowania

od 1980
do 1982

Stanisław Czopowicz (ur. 13 marca 1950 w Warszawie) – polski teolog, instruktor harcerski, harcmistrz, w latach 80. przewodniczący Rady Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM).

W Warszawie ukończył liceum ogólnokształcące, a następnie studia wyższe teologiczne na specjalności teologia pastoralna.

Od końca lat 60. uczestnik inicjatyw niepodległościowych, wieloletni pracownik w dziedzinie kultury i nauki (m.in. autor baz danych i systemów informacji o muzyce, redaktor i wydawca książek, czasopism i nagrań muzycznych, współpracownik wydania dwudziestodziewięciotomowej encyklopedii The New Grove Dictionary of Music and Musicians, twórca Ośrodka Dokumentacji Polskiej Muzyki Współczesnej przy Związku Kompozytorów Polskich), był także redaktorem naczelnym wydawnictw – kierownikiem Działu Nauki i Wydawnictw w warszawskim Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina.[1]

W latach 1977–1980 współpracował z wydawnictwami niezależnymi, składał, kolportował, drukował, zajmował się sprawami techniczno-organizacyjnymi. Od 1973 współorganizował niezależne obchody rocznic narodowych. Obecnie doktor teologii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie (rozprawa doktorska Problematyka ideowa i wychowawcza harcerstwa w Polsce 1945–1980 w 2008)[2]. Żonaty, dwóch synów.

Harcerstwo[edytuj | edytuj kod]

Instruktor harcerski, harcmistrz (m.in. zastępowy, drużynowy, wieloletni komendant Szczepu 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych w Hufcu ZHP Warszawa-Mokotów). Był też hufcowym Hufca ZHP Konstancin-Jeziorna.

W latach 1980–1982 był przewodniczącym Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego jako Przewodniczący Rady Porozumienia KIHAM został internowany.[3] W czerwcu 1982 władze ZHP zdelegalizowały Radę Porozumienia. Do 1984 roku kierował niejawną kontynuacją Porozumienia („Ruch Harcerski”, „Ruch Harcerski Rzeczypospolitej”), do 1986 uczestniczył w pracach kierownictwa. W latach 1983–1985 zarządzał działalnością wydawniczą „Ruchu” i centralnym wydawnictwem „Ruchu Harcerskiego”, a do 1986 ogólnopolskim kolportażem. Publikował w drugim obiegu.

W 1989 członek Komitetu Założycielskiego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[4], przewodniczący Sądu Harcerskiego w latach 1989–1990.[5]

Książki autorstwa Czopowicza[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Instytut Pamięci Narodowej- Kraków, Harcerska Solidarność. Od legalizacji do delegalizacji [online], Instytut Pamięci Narodowej - Kraków [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  2. KRONIKA PAPIESKIEGO WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO W WARSZAWIE SEKCJA ŚW.JANA CHRZCICIELA ZA ROK AKADEMICKI 2007/2008, „Warszawskie Studia Teologiczne XXI/2008, 281-308”, 2008 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  3. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-09-27].
  4. 26 lat temu powstał Komitet Założycielski ZHR [online], ZHR.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
  5. Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 55. ISBN 978-83-87899-32-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]