Stanisław Kolka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kolka
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1920
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

24 grudnia 1940
Mauthausen-Gusen

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

kleryk

Stanisław Kolka SVD (ur. 15 listopada 1920 w Gdańsku, zm. 24 grudnia 1940 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ze swymi rodzicami mieszkał w Sierakowicach na Kaszubach. W 1931 roku wstąpił do Niższego Seminarium Misyjnego Księży Werbistów w Górnej Grupie, a po zdaniu egzaminu dojrzałości 29 sierpnia 1939 roku rozpoczął nowicjat w Domu Misyjnym św. Stanisława Kostki w Chludowie[1].

Po wybuchu II wojny światowej na rozkaz władz gminy ewakuował się, ale po agresji ZSRR na Polskę powrócił do Chludowa i 19 października odbył obłóczyny. 25 stycznia 1940 Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. Po aresztowaniu, które nastąpiło 22 maja 1940 roku, przewieziony został do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) i zarejestrowany został pod numerem 11093. Od 2 sierpnia 1940 przebywał w obozie Mauthausen-Gusen (zarejestrowany pod numerem 6456)[1].

Zmarł wycieńczony katorżniczą pracą.

Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kalendarium. [dostęp 2009-09-07].

Źródła internetowe[edytuj | edytuj kod]