Stanisław Blok
5 + 1 V1 zwycięstw | |
kapitan pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1916 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 września 1994 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1938 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
dywizjon 56 |
Stanowiska |
dowódca eskadry |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stanisław Józef Blok (ur. 15 kwietnia 1916 w Wejherowie, zm. 17 września 1994 w South Ascot[1]) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari, as myśliwski w II wojnie światowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego przodkowie przybyli do Gdańska z Flandrii. Jego ojciec Franciszek zmarł w 1927. Miał ośmioro starszego rodzeństwa. Od 30 września 1938 odbywał szkolenie unitarne w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 16 DP przy 65 pułku piechoty w Grudziądzu. 3 stycznia 1939 rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa – Grupa Liniowa w Dęblinie (niedoszła XIV promocja)[2]. Od 1 lipca uczestniczył w intensywnym szkoleniu na myśliwcach PWS-10 i PZL P.7[3] .
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w lotnictwie jako kierowca. Następnie poprzez Rumunię oraz Iran został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Dotarł tam w lutym 1940 roku ale odmówił złożenia przysięgi na wierność królowi brytyjskiemu i został odesłany do Francji. Po upadku Francji ponownie przedostał się Wielkiej Brytanii[4]. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1681[5]. Po przejściu szkolenia w 55 Operational Training Unit w zakresie pilotażu, w stopniu sierżanta, rozpoczął służbę w dywizjonie 56. W czerwcu 1941 roku został przeniesiony do dywizjonu 315[4]. 19 sierpnia 1941 roku odnosi swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne. Na południowy zachód od Dunkierki Blok zestrzeliwuje niemiecki samolot Me 109E. Kolejne zwycięstwo odniósł 21 września w okolicach Fruges zestrzelił drugiego Me 109 oraz jednego uszkodził[6]. W tym samym roku zostaje promowany na podporucznika.
Od marca do lipca 1942 roku służył w dywizjonu 164 i 603, do dywizjonu 315 powrócił w lipcu 1942. Od września 1942 roku służył w brytyjskich dywizjonach 164 i 505. W grudniu powrócił do dywizjonu 315 i służył w nim do grudnia 1943 roku. Następnie do stycznia 1944 roku, w ramach przerwy w lotach operacyjnych, pełnił służbę na lotniskach w Northolt i Echelon. Od marca do czerwca tego samego roku pełnił służbę przy 84. Grupie Myśliwskiej. W czerwcu 1944 powrócił do służyby w dywizjonie 315, otrzymał awans na stopień kapitana i pełnił funkcję dowódcy eskadry[2]. Do końca wojny odniósł 5 potwierdzonych oraz jedno prawdopodobne zwycięstwo nad samolotami wroga, 2 lub 3 uszkodził oraz zestrzelił 1 pocisk V1. W maju 1945 roku został przeniesiony na stanowisko oficera kontroli lotów w Polskiej Bazie Myśliwskiej w Colisthall[4].
Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski, pozostał na emigracji i mieszkał w Liddell. Zmarł 17 września 1994 roku w South Ascot, został pochowany na cmentarzu Easthampstead Park Cemetery and Crematorium[7].
Na liście Bajana zajmuje 38 pozycję[8].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8404 – 25 sierpnia 1943
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Medal Lotniczy – czterokrotnie
- brytyjski Distinguished Flying Cross – 5 czerwca 1944
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ http://niebieskaeskadra.pl/drukuj_airmen.php?id=2066
- ↑ a b Pawlak 2009 ↓, s. 261.
- ↑ Sikora 2012 ↓.
- ↑ a b c Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 23.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 98.
- ↑ Gretzyngier, Matusiak, Zieliński 2012 ↓, s. 24.
- ↑ Stanisław Blok. Niebieska Eskadra. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).
- ↑ "Lista Bajana". Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak, Józef Zieliński: Asy lotnictwa polskiego ; Polish air force aces. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2012. ISBN 978-83-11-12394-6. OCLC 812724186.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Piotr Sikora: Stanislaw Blok – as, który się nie uśmiechał. 2012. [dostęp 2020-05-05]. (pol.).
- Ciel De Gloire.com: BLOK Stanislaw. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).
- Asy myśliwskie Polski II wojny światowej
- Kapitanowie Polskich Sił Powietrznych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Lotniczym (czterokrotnie)
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wybitnej Służby Lotniczej
- Polscy lotnicy w kampanii wrześniowej
- Podoficerowie lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
- Urodzeni w 1916
- Zmarli w 1994
- Ludzie urodzeni w Wejherowie
- Oficerowie Dywizjonu 315