Przejdź do zawartości

Stanisław Dunin Wąsowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Dunin Wąsowicz
Ilustracja
Herb
Łabędź
Rodzina

Wąsowiczowie Duninowie herbu Łabędź

Data i miejsce urodzenia

1785
Wołyń

Data i miejsce śmierci

1834
Paryż

Ojciec

Adam Dunin-Wąsowicz

Matka

Maria Niemirowiczówna

Żona

Anna Tyszkiewiczówna

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Obojga Sycylii (Neapol) Order Zjednoczenia (Francja)

Stanisław Dunin Wąsowicz herbu Łabędź (ur. 1785 na Wołyniu, zm. 1864 w Paryżu) – generał brygady powstania listopadowego, hrabia.

Służbę wojskową rozpoczął w roku 1809 w armii Księstwa Warszawskiego. Wziął udział jako podporucznik w wojnie z Austrią w 1809. Służył w 2 pułku ułanów i 10 pułku huzarów, a od 1811 w pułku szwoleżerów gwardii. Jako porucznik był adiutantem gen. Wincentego Krasińskiego.

Podczas kampanii moskiewskiej 1812 attaché à la maison Napoleona. Towarzyszył mu w ucieczce spod Moskwy i wiele razy ratował go z opresji. Kapitan z 1812, pułkownik z 1814.

Odbył kampanię saską i francuską. W 1815 w wojsku Królestwa Polskiego, po czym wziął dymisje i osiadł na gospodarstwie.

W czasie powstania listopadowego wrócił do służby. Szef osobistego sztabu Naczelnego Wodza gen. Józefa Chłopickiego i gen. Michała Gedeona Radziwiłła. Od kwietnia 1831 dowódca Brygady Jazdy w Dywizji Rezerwowej. W maju 1831 awans na generała brygady.

Po kapitulacji Warszawy podał się do dymisji i osiadł w Zatorze. Później wyjechał do Francji, gdzie zmarł. Jego zwłoki sprowadzono do Polski i pochowano w kościele św. Wojciecha i św. Jerzego w Zatorze.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]