Starożytny wał kultowy w Lwówku Śląskim

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim
Symbol zabytku nr rej. 291/Arch z 25 września 1967
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Lwówek Śląski - Płakowice

Typ budynku

wał

Rozpoczęcie budowy

epoka żelaza

Ukończenie budowy

epoka żelaza

Położenie na mapie Lwówka Śląskiego
Mapa konturowa Lwówka Śląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim”
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski
Mapa konturowa gminy Lwówek Śląski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Starożytny Wał Kultowy w Lwówku Śląskim”
Ziemia51°06′35,53″N 15°37′19,63″E/51,109870 15,622120

Starożytny wał kultowy w Lwówku Śląskim – wał kultowy w Płakowicach z okresu kultury łużyckiej. Część badaczy uważa, że w miejscu wału mogło znajdować się grodzisko[1].

Bobrzanie[edytuj | edytuj kod]

Historia Płakowic wiąże się z osadnictwem plemienia Bobrzan, które zamieszkiwało pogranicze śląsko-łużyckie, przyległe zlewiskom Bóbru i Kwisy. Świadczą o tym kamienne pozostałości grodziska z IX wieku oraz wały kultowe związane z pradawnymi obrzędami słowiańskimi. Znajdują się one na południowym wzgórzu płakowickim, zwanym Skałką (niem. Steinberg). W 1927 r. niemiecka grupa archeologów podczas prowadzonych prac na owym wzgórzu odkryła cmentarzysko związane z kulturą łużycką, świadczące o osadnictwie w tym rejonie[2].

Grodzisko i wał[edytuj | edytuj kod]

Na wschodnim skraju Lwówka Śląskiego, a dokładniej dzielnicy Płakowice, znajduje się wzniesienie Skałka (299 m n.p.m.). W okolicy wzgórza zachowały się ledwo widoczne wały, datowane na okres kultury łużyckiej. Część badaczy uważa, że są to pozostałości miejsca kultu, jednak o wiele bardziej prawdopodobne, iż niegdyś mieściła się tutaj osada otoczona ziemnym wałem z drewnianą palisadą. W źródłach niemieckich opisywano to miejsce jako słowiański gród o nazwie „Plochowica”, co miało oznaczać położone nieopodal zagłębienie terenu. Prawdopodobnie chodziło o dolną część wsi. Z zachowanych przekazów wynika, że w tym miejscu gromadziła się woda i błoto, które utrudniały podróżowanie w okresie średniowiecza, ale i zapewniały naturalną barierę ochronną. Nie wiadomo, kiedy gród został opuszczony, ale datuje się to wydarzenie na koniec XII wieku. W tym czasie w Płakowicach rozpoczęto ekspansywne wydobycie złota, co spowodowało pojawienie się poszukiwaczy, kupców i osadników z wielu regionów Europy, głównie z ziem zachodnich[3].

Tablica[edytuj | edytuj kod]

Tablicę w miejscu wału ustawił Wojewódzki Ośrodek Archeologiczno-Konserwatorski (WOAK), prawdopodobnie w latach 80., w ramach oznaczania ważniejszych miejsc historycznych w regionie. Po likwidacji Ośrodków Archeologiczno-Konserwatorskich ich obowiązki i zadania przejęli wojewódzcy konserwatorzy zabytków[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów Pogórze Kaczawskie. Wrocław: I-BiS, 2002, s. 515. ISBN 83-85773-47-9.
  2. ↑ Zespół Placówek Edukacyjno - Wychowawczych w Lwówku Śląskim - O szkole [online], zpew.edupage.org [dostęp 2017-09-12] (pol.).
  3. ↑ a b Wołanie o pomoc. lwowecki.info, 11 września 2014. [dostęp 2017-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Starożytny_wał_kultowy_w_Lwówku_Śląskim&oldid=72199294”