Starzec wielkolistny
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
starzec wielkolistny |
| Nazwa systematyczna | |
| Senecio macrophyllus M. Bieb. Fl. Taur.-Caucas. 2: 308. 1808 | |
Starzec wielkolistny (Senecio macrophyllus M. Bieb.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dumort.).
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Polsce i na Ukrainie. W Polsce znany z trzech stanowisk, położonych koło Tomaszowa Lubelskiego i Chełma[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
_(Compositae)_Leaf.JPG)
- Łodyga
- Do 200 cm wysokości.
- Liście
- Sinozielone, grube, podłużnie lancetowate.
- Kwiaty
- Żółte, zebrane w koszyczki o średnicy 7–9 mm, te z kolei zebrane w podbaldach[4].
- Owoc
- Naga, żeberkowana niełupka o długości 3–4 mm.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina. Rośnie w murawach kserotermicznych i zaroślach.
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[5] w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię EN (zagrożony)[6]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001, 2014) w kategorii VU[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- ↑ Czarnecka B., Kucharczyk M. 2001. Starzec wielkolistny. s. 375–377. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
- ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.