Stawy Kellera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Stawy Kellera w Warszawie)
Stawy Kellera
Ilustracja
Większy ze stawów. Widok w kierunku wschodnim z zachodniego krańca
Położenie
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Wysokość lustra

88,8 m n.p.m.

Wyspy

jedna

Morfometria
Powierzchnia

0,2284 ha

Głębokość
• średnia


0,5 m

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stawy Kellera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stawy Kellera”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stawy Kellera”
Ziemia52°16′39″N 20°58′03″E/52,277500 20,967500

Stawy Kellera[1][2] – dwa połączone kaskadą stawy w Warszawie na terenie parku Stawy Kellera.

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Stawy leżą po lewej stronie Wisły, w stołecznej dzielnicy Bielany, na obszarze MSI Marymont-Kaskada, na terenie parku Stawy Kellera, w pobliżu ulic: Kolektorskiej, Lektykarskiej i Gdańskiej[3]. Położone są na obszarze bezpośredniej zlewni Wisły[2].

Zgodnie z „Programem Ochrony Środowiska dla m.st. Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.” stawy położone są na terasie nadzalewowej, a ich łączna powierzchnia wynosi 0,2284 ha[4][a]. Zasilane są w sposób stały wodami podziemnymi[4], spływającymi ze Skarpy Marymonckiej[5]. Odpływ ma formę cieku (dawny potok Kaskada[6]), w kierunku wschodnim – połączenie krytym kanałem z Rudawką[4][5]. Według numerycznego modelu terenu udostępnionego przez Geoportal lustro wody większego akwenu znajduje się na wysokości 88,8 m n.p.m.[3] Różnica wysokości pomiędzy akwenami wynosi 0,6 m[5]. Głębokość stawów wynosi około 0,5 m[5]. Na większym ze stawów znajduje się wyspa, a pomiędzy zbiornikami wodnymi, nad małą kaskadą wybudowano mostek w stylu japońskim[6].

Nazwa stawów, jak i otaczającego je parku wzięła się od nazwiska Emila Kellera, przedsiębiorcy, który w 1908 roku otworzył w okolicy, przy ul. Gdańskiej 33/37 farbiarnię[6].

Nad brzegiem większego ze stawów, rosną dwie olsze czarne (Alnus glutinosa) będące pomnikami przyrody (nr INSPIRE: PL.ZIPOP.1393.PP.1465011.3064)[7].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W źródle zbiorniki wodne oznaczono jako Staw Kaskada1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biuro Naczelnego Architekta Miasta. Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy, Warszawa 2006, s. 32 [dostęp 2021-03-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-09].
  2. a b Łukasz Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 101 [dostęp 2021-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  3. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2021-03-08].
  4. a b c Rada m.st. Warszawy: Załącznik tekstowy i tabelaryczny do Programu ochrony Środowiska dla miasta stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010. [dostęp 2021-03-08]. (pol.).
  5. a b c d Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 59. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2021-03-08].
  6. a b c Jarosław Zieliński, Bielany. Przewodnik historyczny, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2015, s. 19, 54, 353, ISBN 978-83-7773-446-9 [zarchiwizowane z adresu 2019-11-05].
  7. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Pomnik przyrody [online] [dostęp 2021-03-08].