Przejdź do zawartości

Stefan Bieliński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Bieliński
Data i miejsce urodzenia

23 września 1946
Kutyłowo

Data śmierci

26 stycznia 2003

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Unia Demokratyczna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Stefan Bieliński (ur. 23 września 1946 w Kutyłowie, zm. 26 stycznia 2003) – polski rzemieślnik, rajdowiec i mistrz motoryzacji, poseł na Sejm X kadencji (1989–1991). Radny i członek zarządu gminy Warszawa Białołęka (1998–2002).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ukończył technikum mechaniczne. W późniejszym okresie został absolwentem Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania[1]. W młodości zajmował się sportem motorowym, zdobył wicemistrzostwo Polski w klasie 1500 cm[2]. Od 1966 pracował jako rzemieślnik, prowadził zakład naprawy samochodów. Był kierownikiem Rzemieślniczego Domu Towarowego przy ul. Puławskiej 73/75[3]. W latach 1980–1990 był członkiem rady Izby Rzemieślniczej w Warszawie. Sprawował również funkcję starszego Cechu Rzemiosł Motoryzacyjnych w stolicy (1989–2001), a następnie jego honorowego starszego[4].

Od 1985 należał do Stronnictwa Demokratycznego. Sprawował funkcję wiceprzewodniczącego jego stołecznego komitetu[5]. W latach 1990–1991 zasiadał w prezydium Centralnego Komitetu SD[6].

W wyborach w 1989 został wybrany na posła X kadencji w okręgu mokotowskim z puli SD – w II turze wyborów wygrał z Mieczysławem Bareją[7]. Kandydował pod hasłem Rzeczypospolitej orła, orłu koronę, a narodowi godność[2]. Na posiedzeniu Sejmu w grudniu 1989 złożył w imieniu Klubu Poselskiego SD projekt przywrócenia polskiemu godłu korony[8]. W trakcie kadencji wystąpił z KP SD[9], został członkiem KP Unii Demokratycznej. W wyborach w 1991 ubiegał się o reelekcję z listy UD[10]. W wyborach w 1998 uzyskał mandat radnego Białołęki z ramienia Unii Wolności[11]. Wszedł wówczas w skład zarządu gminy (1998–2002). Pozostawał jednocześnie działaczem SD – był m.in. członkiem prezydium Rady Naczelnej[12] oraz prezesem klubu tej partii na Białołęce[13]. W wyborach w 2001 był członkiem krajowego sztabu wyborczego SD[14]. Miał wówczas ubiegać się o mandat poselski z puli SD, jednak ostatecznie wycofał swą kandydaturę[15]. W wyborach w 2002 bez powodzenia startował do rady Białołęki z listy koalicji Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy[16].

W latach 1989–1993 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Związku Rzemiosła Polskiego. W 1994 zainicjował powstanie Polskiej Izby Motoryzacji, której został prezesem. Był także wiceprezesem Krajowej Izby Gospodarczej oraz działaczem Fundacji Małych i Średnich Przedsiębiorstw. Od 1993 stał na czele zarządu Fundacji Młodej Polonii[17].

W 1998 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[18], a w 2003 pośmiertnie uhonorowany Krzyżem Oficerskim tego orderu[19]. Otrzymał również Srebrnym Krzyżem Zasługi (1985)[20] Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego.

Był żonaty z Bożenną Bielińską, mieli syna Adama[17]. Zmarł w 2003[21]. Został pochowany na cmentarzu w Tarchominie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ „Gazeta Stołeczna” nr 29 z 4 lutego 2003, s. 11
  2. ↑ a b Na kłopoty – Bieliński!, „Tygodnik Demokratyczny” nr 25 z 18 czerwca 1989, s. 5–6
  3. ↑ Posłowie Stronnictwa Demokratycznego w Sejmie X kadencji, „Tygodnik Demokratyczny” nr 27 z 2 lipca 1989, s. 2
  4. ↑ „Gazeta Stołeczna” nr 27 z 1–2 lutego 2003, s. 15
  5. ↑ Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej 1989–1991, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1991, s. 74
  6. ↑ Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 304
  7. ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 151
  8. ↑ Orłu koronę, „Tygodnik Demokratyczny” nr 1 z 7 stycznia 1990, s. 9
  9. ↑ Klub SD bez szefa, „Gazeta Wyborcza” nr 440 z 23 listopada 1990, s. 3
  10. ↑ Unia Demokratyczna. Biuletyn Informacyjny nr 9 z 21 sierpnia 1991, s. 10
  11. ↑ Radni Warszawy, „Życie Warszawy” z 21 października 1998
  12. ↑ Co nowego w SD, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego (Wrocław)” nr 9 z 12 maja 1999, s. 3
  13. ↑ „Gazeta Stołeczna” nr 26 z 31 stycznia 2003, s. 14
  14. ↑ Krajowy sztab wyborczy SD, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego (Wrocław)” nr 13 z 25 lipca 2001, s. 2
  15. ↑ Kandydaci Stronnictwa Demokratycznego w wyborach parlamentarnych 2001, zarejestrowani 14 sierpnia b.r. w Państwowej Komisji Wyborczej, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego (Wrocław)” nr 15 z 12 września 2001, s. 2
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2011-06-17].
  17. ↑ a b "Gazeta Stołeczna" nr 26 z 31 stycznia 2003, s. 16
  18. ↑ M.P. z 1999 r. nr 8, poz. 104
  19. ↑ M.P. z 2003 r. nr 30, poz. 412
  20. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-04].
  21. ↑ Leszek Janowski: Odszedł Stefan Bieliński. stronydemokracji.man.pl, luty 2003. [dostęp 2011-06-17].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Bieliński&oldid=74680280”