Strafing

Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ostrzał z broni pokładowej to rodzaj ataku powietrznego na cele naziemne, polegający na ostrzeliwaniu ich zamontowanym w samolocie uzbrojeniem strzeleckim^[1]. Ataków, w których oprócz tego rodzaju uzbrojenia używane są także bomby czy pociski rakietowe zazwyczaj nie uznaje się za ostrzał z broni pokładowej^[2].

Historia

Ostrzał z broni pokładowej dość powszechnie wykorzystywano w czasach I wojny światowej. Okopy oraz kolumny wozów z zaopatrzeniem były łatwym celem dla samolotów, choć z drugiej strony te ostatnie były też dużo bardziej narażone na ostrzał z ziemi niż np. w czasie kolejnej wojny. Ostrzał z broni pokładowej wykorzystywano do uderzeń wymagających precyzji, większe cele (np. budynki) atakowano przy użyciu bomb.^{[potrzebny przypis]} Przykładowo, amerykański as lotniczy Edward Rickenbacker zaatakował metodą ostrzału z broni pokładowej niemieckich artylerzystów podczas bitwy o Saint-Mihiel^[3]. Zaczęły się też pojawiać samoloty wyspecjalizowane w atakach na cele naziemne (protoplaści dzisiejszych samolotów szturmowych), jak niemiecki Junkers J.I czy brytyjski Sopwith Salamander (tzw. trench fighter, czyli myśliwiec okopowy).^{[potrzebny przypis]}

ostrzał z broni pokładowej był szeroko wykorzystywany przez lotników w trakcie II wojny światowej. W trakcie kampanii wrześniowej niemieccy piloci atakowali uciekających na wschód Polaków przy użyciu karabinów i działek w swoich samolotach. W okresie między bitwą o Anglię a inwazją w Normandii powszechną praktyką wśród pilotów alianckich były wyprawy nad kontynent, aby tam atakować wybrane cele według własnego uznania. Szczególnie cenioną "zdobyczą" były pociągi z zaopatrzeniem.^{[potrzebny przypis]} Do ostrzału z broni pokładowej nad terytorium niemieckim wykorzystywano m.in. samoloty dwusilnikowe de Havilland Mosquito^[4]. Pojawiły się też pierwsze dedykowane samoloty szturmowe (w tym Ił-2).

W latach 60. nastąpił gwałtowny rozwój broni kierowanej, m.in. bomb naprowadzanych czy kierowanych pocisków powietrznych, co doprowadziło do tego, że niektóre samoloty (jak np. F-4 Phantom czy Grumman A-6 Intruder) w ogóle nie miały zainstalowanej broni strzeleckiej. Jednak duże straty związane z jej brakiem (wczesne pociski kierowane były bardzo zawodne i po ich wystrzelaniu pozbawiony broni strzeleckiej samolot był właściwie bezbronny) doprowadziły najpierw do skonstruowania podwieszanych zasobników strzeleckich (tzw. gunpods), a później do powrotu broni strzeleckiej jako stałego uzbrojenia samolotu. Tym samym ostrzał z broni pokładowej wrócił do łask.^{[potrzebny przypis]}

Dziś ostrzał z broni pokładowej wciąż jest praktykowany, ale w dużej mierze przez samoloty szturmowe, rzadziej przez myśliwce.^{[potrzebny przypis]}

Przypisy

↑ Dictionary of Military and Associated Terms. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-24)].
↑ Allied Strafing in World War II: A Cockpit View of Air to Ground Battle
↑ Richard B.H. Lewis, The Art of Strafing, July 2007, airforce-magazine.com
↑ TomaszT. Szlagor TomaszT., Mosquito Raider, Lublin: Kagero, 2006, s. 35, ISBN 83-60445-87-7, OCLC 749991222 .

Linki zewnętrzne

AROUND THE WORLD; Manila Acknowledges Strafing Japanese Ship
Major Andrew Duncan DFC, SAAF no. 103023V, Biplane fighter aces : The Commonwealth
Slaughterhouse Five,\

[1] Dictionary of Military and Associated Terms. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-24)].

[2] Allied Strafing in World War II: A Cockpit View of Air to Ground Battle

[3] Richard B.H. Lewis, The Art of Strafing, July 2007, airforce-magazine.com

[4] TomaszT. Szlagor TomaszT., Mosquito Raider, Lublin: Kagero, 2006, s. 35, ISBN 83-60445-87-7, OCLC 749991222 .

[1]

[2]

[3]

[4]