Junkers J.I

Junkers J.I
	Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Junkers
Typ	samolot piechoty
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji metalowej, podwozie stałe
Załoga	2 (pilot, obserwator)
	Historia
Data oblotu	1917
Lata produkcji	1917 – 1919
Liczba egz.	227
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy 6-cylindrowy Benz Bz.IV
Moc	200 KM (147 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	16,00 m
Długość	9,10 m
Wysokość	3,40 m
Powierzchnia nośna	49,40 m²
	Masa
Własna	1766 kg
Startowa	2176 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	155 km/h
Pułap	4000 m
Zasięg	310 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 km Parabellum kal. 7,92 mm (ruchomy – obserwatora), lekkie bomby
	Użytkownicy
	Cesarstwo Niemieckie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Junkers J.I (oznaczenie fabryczne: Junkers J4) – niemiecki samolot piechoty z okresu I wojny światowej. Był to pierwszy seryjnie produkowany opancerzony samolot i pierwszy na świecie zastosowany bojowo z pokryciem z blachy falistej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Hugo Junkers wpadł na pomysł zbudowania opancerzonego samolotu po zapoznaniu się z prototypem konstrukcji Fritza Hutha, który pojawił się na wystawie Alllgemeine Luftfahrzeugausstellung w Berlinie w 1912 roku. Pierwszą konstrukcją, przy którego budowie Junkers użył stali, był nowatorski Junkers J 1. Tym razem zdecydowano się użyć duraluminium, które na długo stało się wizytówką samolotów Junkersa. Prototyp wzbił się po raz pierwszy w powietrze 28 stycznia 1917 roku, a 19 lutego pierwsza seria 50 samolotów została zamówiona przez lotnictwo niemieckie^[1]. W sierpniu tego samego roku seryjne samoloty trafiły na front I wojny światowej do jednostek współpracujących z piechotą tzw. Infanterieflieger. Ich głównym zadaniem była obserwacja ruchów walczących wojsk, utrzymywanie kontaktu dowództwa z własnymi wojskami na pierwszej linii, w nagłych wypadkach dostarczanie zaopatrzenia na bezpośrednio pierwszą linię, a także w pewnym zakresie wsparcie piechoty. Maszyna od razu zyskała ogromną sympatię walczących żołnierzy i latających nią załóg. Była łatwa w pilotażu, a co najważniejsze, bardzo odporna na nieprzyjacielski ostrzał. Udokumentowane jest jedno zestrzelenie J.I, kiedy to bezpośrednie trafienie z ziemi uszkodziło linki sterowania lotkami. Samoloty z racji posiadanego opancerzenia przezywano latającymi czołgami lub z racji pełnionych zadań Möbelwagen (wóz meblowy). Potwierdzeniem ogromnej odporności samolotu był fakt wysłania do naprawy jednego ze skrzydeł maszyny dopiero po 400-krotnym trafieniu. Drobne przestrzeliny ignorowano, większe naprawiano bezpośrednio na lotniskach przy użyciu zestawu naprawczego, który wchodził w skład wyposażenia samolotu. J.I brał udział w walkach do zakończenia wojny.

Produkcja samolotów następowała jednak powoli z powodu słabego doświadczenia i organizacji pracy w fabryce Junkersa. W październiku 1917 Junkers z tego powodu był zmuszony wejść we współpracę z Fokkerem^[1]. Do końca wojny zamówiono 283 samoloty u Junkersa, z czego do zakończenia produkcji w styczniu 1919 zbudowano 227 (część po zakończeniu działań zbrojnych)^[1]. Samolot miał być także budowany na licencji przez Linke-Hofmann we Wrocławiu, lecz produkcja tam nie została podjęta^[1].

Z wyprodukowanych 227 samolotów do chwili obecnej można oglądać zdekompletowane maszyny w Deutsches Technikmuseum w Berlinie, Canada Aviation and Space Museum w Ottawie i włoskim Museo nazionale della scienza e della tecnologia Leonardo da Vinci w Mediolanie.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

J.I był dwupłatem o konstrukcji metalowej. Przednia część kadłuba była wykonana w technologii skorupowej w formie opancerzonej wanny, wykonanej z 5 mm chromowo-molibdenowej blachy pancernej, osłaniającej silnik, zbiornik paliwa i dwuosobową załogę, zaś tylna część miała konstrukcję kratownicową wykonaną ze stalowych rur pokrytych płótnem. Skrzydła były wolnonośne, aczkolwiek zamontowane do kadłuba i siebie nawzajem za pośrednictwem zastrzałów, położonych blisko kadłuba, w obrębie centropłatów. Skrzydła, lotki i stery pokryte były 3 mm duraluminiową blachą falistą. Pod górnym płatem zainstalowano chłodnicę^[1].

Podwozie samolotu – klasyczne, ze wspólną osią i płozą ogonową.

Uzbrojenie stanowił tylko jeden ruchomy karabin maszynowy obserwatora karabin maszynowy Parabellum lMG 14 7,92 mm, dysponujący jednak nie najlepszym polem ostrzału (zapas amunicji 1000 sztuk). Dodatkowo można było zabierać lekkie bomby. Z zamontowania karabinu maszynowego strzelającego do przodu zrezygnowano, gdyż manewrowość samolotu nie nadawała się do walk powietrznych, a atakowanie celów naziemnych wymagałoby płytkiego nurkowania, niebezpiecznego na małych wysokościach^[1]. Tylko na jednym samolocie (nr J816/17) testowano w styczniu 1918 2 karabiny maszynowe umieszczone w podłodze kabiny obserwatora i strzelające pod kątem do przodu na dół, a na innym ruchome działko 20 mm Becker^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g (ang.) P.M. Grosz: Junkers J.I, Windsock Datafile nr 39, 1993, ISBN 0-948414-49-9

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Piotr Mrozowski, Pancerny Junkers, „Skrzydlata Polska”, nr 4 (2006), s. 50-51, ISSN 0137-866x.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

www.airwar.ru

[grosz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g (ang.) P.M. Grosz: Junkers J.I, Windsock Datafile nr 39, 1993, ISBN 0-948414-49-9

[1]

Samoloty myśliwskie	AEG D.I Albatros D.I Albatros D.II Albatros D.III Albatros D.V Albatros W.4 Fokker D.I Fokker D.II Fokker D.III Fokker D.IV Fokker D.V Fokker D.VI Fokker D.VII Fokker D.VIII (E.V) Fokker Dr.I Fokker E.I Fokker E.II Fokker E.III Fokker E.IV Halberstadt D.II Junkers D.I LFG Roland D.I LFG Roland D.II LFG Roland D.VI Pfalz D.III Pfalz D.VIII Pfalz D.XII Pfalz D.XV Pfalz Dr.I Pfalz E.I Siemens-Schuckert D.III Siemens-Schuckert D.IV Siemens-Schuckert E.I
Samoloty bombowe	AEG G.II AEG G.IV Gotha G.I Gotha G.IV Gotha G.V Gotha G.VI Friedrichshafen G.III S.S.W. R.III Staaken R.VI Staaken R.XIV
Wodnosamoloty i łodzie latające	Albatros W.4 Albatros W.5 Friedrichshafen FF.33 Friedrichshafen FF.49 Gotha WD.1 Gotha WD.2 Hansa-Brandenburg W.12 Hansa-Brandenburg W.29 Junkers J 11 Lübeck-Travemünde F4
Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowe	AEG C.I AEG C.II AEG C.III AEG C.IV AEG C.V AEG C.VI AEG C.VII AEG C.VIII AEG C.VIII Dr Ago C.I Ago C.IV Albatros C.I Albatros C.III Albatros C.V Albatros C.VII Albatros C.X Albatros C.XII Albatros C.XV Aviatik C.I Aviatik C.III DFW C.V Halberstadt C.V LFG Roland C.II LVG C.II LVG C.V LVG C.VI Rumpler C.I Rumpler C.IV Rumpler C.VII
Samoloty wielozadaniowe	Aviatik B.I Halberstadt CL.II Halberstadt CL.IV Hannover CL.II Hannover CL.V Junkers CL.I
Samoloty szturmowe	AEG J.I Albatros J.I Junkers J.I
Nieuzbrojone samoloty szkolne i rozpoznawcze	AEG B.I AEG B.II AEG B.III Albatros B.I Albatros B.II Aviatik B.II Fokker A.I Hansa-Brandenburg B.I Kondor B.I LVG B.I, B.II, B.III Rumpler C.VIII Rumpler Taube
Konstrukcje prototypowe	AEG DJ.I AEG Dr.I AEG G.I AEG PE Albatros D.IV Albatros D.VI Albatros D.VII Albatros D.IX Albatros D.X Albatros D.XI Albatros D.XII Albatros Dr.I Albatros Dr.II Albatros W.3 Albatros W.8 DFW Floh Halberstadt C.III Hansa-Brandenburg W.11 Hansa-Brandenburg W.16 Junkers J 1 Junkers J 2 Junkers J 7 Junkers J 8 Kondor D 1 Kondor D 2 Kondor D 6 Kondor D 7 Kondor W 1 LFG Roland Stralsund V 19 Pfalz D.VI Pfalz Dr.II Schütte-Lanz C.I
Inne	System oznaczeń niemieckich samolotów z okresu I wojny światowej