Przejdź do zawartości

Strzalik japoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzalik japoński
Todarodes pacificus[1]
(Steenstrup, 1880)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

głowonogi

Podgromada

płaszczoobrosłe

Nadrząd

dziesięciornice

Rząd

kałamarnice

Rodzina

strzalikowate

Rodzaj

Todarodes

Gatunek

strzalik japoński[2]

Synonimy
  • Ommastrephes pacificus Steenstrup, 1880
  • Ommastrephes sloani pacificus Sasaki, 1929
  • Todarodes sloanei pacificus (Steenstrup, 1880)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Strzalik japoński (Todarodes pacificus) – gatunek kałamarnicy z rodziny strzalikowatych (Ommastrephidae), od wielu lat poławiany przez rybaków, głównie japońskich[2][4].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchniowe warstwy wód – zwykle do 200 m p.p.m., maksymalnie do 600 m[2]. Zasięg obejmuje zachodni Pacyfik, wzdłuż wybrzeży Azji i wokół Japonii, oraz północny i wschodni Pacyfik – po wybrzeża Kanady. Zasiedla wody o temperaturze od 5 do 27 °C[4].

Budowa ciała

[edytuj | edytuj kod]
Ramię z przyssawkami

Ciało torpedowatego kształtu, z parą szerokich, ale stosunkowo krótkich (długości około 40 do 45% długości płaszcza[4]), romboidalnych płetw. Ramiona stosunkowo krótkie, a pierścienie położonych na nich przyssawek – gładkie. U samców prawe ramię IV pary jest przekształcone w hektokotylus, w 1/3 długości pozbawiony przyssawek. Macki są dłuższe od ramion. Płaszcz krępy, muskularny, o długości 20–30 (u samic maksymalnie 50) cm[2]. Przeciętna masa ciała waha się w przedziale 0,1–0,3 kg, maksymalna około 0,5 kg[4].

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Strzaliki japońskie żyją w stadach prowadzących wędrowny tryb życia (regularne wędrówki sezonowe). Wiosną płyną w poszukiwaniu pokarmu do wód północnych, a jesienią kierują się na południe, do strefy cieplejszych wód. Okresowo oddalają się od brzegów na odległość do 650 km. Zasięg wędrówek wynosi od 1 do 4 tys. km[2]. W celu uniknięcia drapieżników potrafią wzbić się w powietrze i przemierzyć w nim dystans ponad 30 m[5].

Spermatofory samców są przekazywane jeszcze niedojrzałym płciowo samicom. Po osiągnięciu przez nie dojrzałości następuje zapłodnienie. Samice składają od 300 do 4000 małych, eliptycznych jaj o średnicy nieprzekraczającej 0,8 mm. Składanie jaj odbywa się w wodzie o temperaturze pomiędzy 15 a 20 °C, w zależności od niej czas trwania inkubacji wynosi od 102 do 113 godzin[6]. Kanibalizm u młodych jest zjawiskiem powszechnym. Strzalik japoński żyje 1 rok[2][4]. Stanowi pokarm wielu ssaków morskich i ryb[6].

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono 2 podgatunki[1]:

  • T. pacificus pacificus (Steenstrup, 1880)
  • T. pacificus pusillus Dunning, 1988

Reakcja alergiczna

[edytuj | edytuj kod]

W Japonii kałamarnice są popularnymi owocami morza. U niektórych konsumentów po spożyciu kałamarnicy występują objawy reakcji alergicznej. Z badań wynika, że odpowiedzialne jest za to białko tropomiozyna stanowiąca antygen Tod p 1[7][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Todarodes pacificus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f Ludwik Żmudziński: Żywe skarby mórz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980. ISBN 83-02-01238-6.
  3. Todarodes pacificus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b c d e Species Fact Sheets Todarodes pacificus (Steenstrup, 1880). Food and Agriculture Organization of the United Nations. [dostęp 2011-12-02]. (ang.).
  5. Ozawa, Harumi: Is it a bird? Is it a plane? No, it’s a squid. [dostęp 2015-04-27].
  6. a b Species Fact Sheets – Todarodes pacificus (Steenstrup, 1880). [dostęp 2015-04-27].
  7. Yafang Jin i inni, Allergenic response to squid (Todarodes pacificus) tropomyosin Tod p1 structure modifications induced by high hydrostatic pressure, „Food and Chemical Toxicology”, 76, 2015, s. 86–93, DOI10.1016/j.fct.2014.12.002 [dostęp 2016-04-05].
  8. Hiroshi Miyazawa i inni, Identification of the first major allergen of a squid (Todarodes pacificus), „Journal of Allergy and Clinical Immunology”, 5, Część 1, 1996, s. 948–953, DOI10.1016/S0091-6749(96)80011-X [dostęp 2016-04-05].