Przejdź do zawartości

Strzelanie płaskotorowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzelanie płaskotorowe

Strzelanie płaskotorowe – metoda prowadzenia ognia artyleryjskiego i z broni strzeleckiej, w którym pocisk jest wystrzeliwany pod niewielkim kątem do celu bezpośrednio widocznego (na wprost[1]) – inaczej niż w przypadku strzelania stromotorowego.

Ogień tego typu najczęściej prowadzi się z karabinów, armat i armatohaubic.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tankietki TK-3 i TKS, tom 18., wyd. 2013, s. 25

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]