Symfonia przemysłowa nr 1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Symfonia przemysłowa nr 1
Industrial Symphony No. 1
Gatunek

film eksperymentalny
film krótkometrażowy

Rok produkcji

1990

Data premiery

1 czerwca 1990

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

50 min

Reżyseria

David Lynch

Scenariusz

David Lynch

Główne role

Laura Dern
Nicolas Cage
Julee Cruise
Michael J. Anderson

Muzyka

Angelo Badalamenti
David Lynch

Zdjęcia

John Schwartzman

Kostiumy

Candace Clements

Produkcja

Angelo Badalamenti
David Lynch

Wytwórnia

Propaganda Films

Dystrybucja

Warner Home Video

Symfonia przemysłowa nr 1 (oryg. Industrial Symphony No. 1: The Dream of the Broken Hearted) – amerykański film telewizyjny z 1990 roku w reżyserii Davida Lyncha.

Powstanie filmu[edytuj | edytuj kod]

Symfonia przemysłowa nr 1 została pierwotnie wystawiona 10 listopada 1989 roku jako sztuka teatralna na scenie Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku. Jej prezentacja była częścią otwarcia corocznego, dziesiątego z kolei Festiwalu Nowej Fali (New Wave Festival), organizowanego przez Akademię. Reżyser David Lynch i kompozytor Angelo Badalamenti stworzyli show na żywo w oparciu o piosenki Julee Cruise. Nicolas Cage i Laura Dern wystąpili jako para w trakcie zerwania. W przedstawieniu wziął udział także Michael J. Anderson[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Film rozpoczyna się od sceny z ostatniego filmu Lyncha Dzikość serca, w której przedstawiona została rozmowa telefoniczna kończąca związek pomiędzy bezwzględnym młodzieńcem a wstrząśniętą dziewczyną. Następnie pojawia się mroczny, przemysłowy pejzaż. Śpiewająca piosenki Julee Cruise, ubrana w białą, balową suknię unosi się pod stropem niczym lalka Barbie grająca postać Tinker Bell. Oprawę sceniczną tworzą potężne rusztowania wieży wiertniczej i stary samochód z lat 40., na dachu którego leży kobieta ubrana w czarne bikini. Trzy monitory wideo skierowane w stronę publiczności wyświetlają obraz śpiewającej Julee Cruise[2].

Muzyka[edytuj | edytuj kod]

W filmie znalazło się 10 utworów muzycznych; są to piosenki w wykonaniu Julee Cruise oraz utwory instrumentalne[3]:

  1. „Chapter 1 - Up In Flames”
  2. „Chapter 2 - I Float Alone”
  3. „Chapter 3 - The Black Sea”
  4. „Chapter 4 - Into The Night”
  5. „Chapter 5 - I'm Hurt Bad”
  6. „Chapter 6 - Pinky's Bubble Egg (The Twins Spoke)”
  7. „Chapter 7 - The Dream Conversation”
  8. „Chapter 8 - Rockin' Back Inside My Heart”
  9. „Chapter 9 - The Final Battle”
  10. „Chapter 10 - The World Spins”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrea Levasseur, Rovi: Industrial Symphony No. 1: The Dream of the Broken Hearted (1990). nytimes.com. [dostęp 2015-06-20]. (ang.).
  2. Don Snowden: Industrial Symphony No. 1. davidlynch.de. [dostęp 2015-06-20]. (ang.).
  3. Discogs: David Lynch / Angelo Badalamenti – Industrial Symphony No. 1: The Dream Of The Broken Hearted. discogs.com. [dostęp 2015-06-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]