Synagoga w Arsenale w Warszawie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Arsenale w Warszawie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Budulec

murowana

Data budowy

1928

Data likwidacji

1935

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Arsenale w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Arsenale w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Arsenale w Warszawie”
Ziemia52°14′46″N 21°00′04″E/52,246000 21,001000

Synagoga w Arsenale w Warszawie – dom modlitwy, który znajdował się w Warszawie, w budynku Arsenału Królewskiego przy ulicy Długiej 52.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Synagoga została otwarta w 1928 roku. Była przeznaczona dla więźniów wyznania żydowskiego, którzy odbywali karę w mieszczącym się w budynku Arsenału, więzieniu karnym. Nie wiadomo jednak, czy była to pierwsza sala modlitwy mieszcząca się w budynku. Synagoga funkcjonowała zapewne do 1935 roku, kiedy to Arsenał przeznaczono na siedzibę Archiwum Miejskiego, dokonując przy tym licznych przekształceń wnętrz i elewacji budynku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Synagoga była niewielkim pomieszczeniem, przeznaczonym na zaledwie kilka osób. Na ścianie wschodniej znajdowała się ozdobna szafa, pełniąca rolę Aron ha-kodesz, na szczycie której znajdowały się tablice Dekalogu nakryte koroną, które prawdopodobnie adorowały dwa lwy. Szafa ujęta była w iluzjonistyczne, namalowane na ścianie obramienie w postaci archiwolty, kotary oraz dwóch kolumn z ozdobnymi głowicami, gdzie na lewej stał lew, a na prawej jeleń. Na kolumnach umieszczono fragment wersetu w Pirkej Awot: Bądź szybki jak jeleń...

Drzwi Aron ha-kodesz zasłonięte były ozdobnym parochetem, na środku którego widniała gwiazda Dawida, którą wieńczyła korona i adorujące ją dwa lwy. Pod gwiazdą znajdował się wieniec oraz hebrajski napis. Po lewej stronie szafy stał pulpit kantora, na którym stała menora. Rolę bimy pełnił stół z ozdobnym nakryciem. Ściany synagogi były skromnie udekorowane – na środku przebiegał pas, na którym widniały liście.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eleonora Bergman: „Nie masz bóżnicy powszechnej” Synagogi i domy modlitwy w Warszawie od końca XVIII do początku XXI wieku. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2007. ISBN 83-7181-391-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Synagoga_w_Arsenale_w_Warszawie&oldid=69702032”