Przejdź do zawartości

Synagoga w Malborku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Addbot (dyskusja | edycje) o 13:45, 14 mar 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Synagoga w Malborku
{{{nazwa oryginalna}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo {{{państwo}}}
Miejscowość

{{{miejscowość}}}

Adres

{{{adres}}}

Budulec

murowana

Architekt

Carl Lübke

Data budowy

{{{data budowy}}}

Data likwidacji

{{{data likwidacji}}}

Data zburzenia

{{{data zburzenia}}}

Data odbudowy

{{{data odbudowy}}}

Tradycja

reformowana

Obecnie

nie istnieje

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Synagoga w Malborku (niem. Synagoge in Marienburg) – nieistniejąca synagoga, która znajdowała się w Malborku przy ulicy 17 Marca, za czasów niemieckich noszącej nazwę Schulgasse, pomiędzy budynkiem Urzędu Pocztowego a Szkołą Muzyczną.

Historia

Synagoga została zbudowana w latach 1897-1898 według projektu Carla Lübke'go na terenie dawnych fortyfikacji, poza obrębem dawnych murów obronnych. Wzniesiono ją przy wykorzystaniu produkcji miejscowych cegielni. Koszt budowy wyniósł 40 000 marek[1].

Ceremonia otwarcia odbyła się w południe 30 sierpnia 1898 roku. Wśród licznie zgromadzonych uczestników uroczystości byli m.in.: przedstawiciel rządu starosta von Glasenapp, budowniczy Carl Lübke, rabin dr Blumenthal z Gdańska, rabin dr Silberstein z Elbląga oraz przewodniczący malborskiej gminy żydowskiej dr Pinkus. Otwarcia drzwi synagogi kluczem wręczonym przez pannę Metę Hammerstein dokonał osobiście starosta von Glasenapp. Budynek, jak na owe czasy, był dobrze zabezpieczony na wypadek pożaru.

Podczas nocy kryształowej z 9 na 10 listopada 1938 roku, bojówki hitlerowskie spaliły synagogę. Po zakończeniu II wojny światowej nie została odbudowana. Obecnie przez jej teren przebiega Aleja Rodła.

Architektura

Wnętrze synagogi

Murowany budynek synagogi w stylu mauretańskim wzniesiono na planie prostokąta z frontem szerszym od korpusu głównego. Front nakryty był trzema wieżami. Wieża środkowa była wyższa od skrajnych, zwieńczona ośmioboczną glorietą i nakryta kopułą o przekroju łuku podkowiastego[1]. Wieże boczne również zwieńczone były glorietami z trójkątnymi arkadami, zwieńczone kopułami ozdobionymi ornamentem geometrycznym.

Do wnętrza prowadziły trzy portale zamknięte podkowiastym łukiem wspartym na dwóch kolumnach. Przez środkowy, nad którym znajdowała się rozeta przechodziło się do przedsionka, a stąd do szatni i do głównej sali modlitewnej. Z kolei z bocznych portali prowadziły schody na galerie dla kobiet. Do ściany zachodniej przylegała apsyda, której sufit od wewnątrz zdobiły gwiazdki na niebieskim tle, które miały symbolizować niebo.

Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko dwa przekazy ikonograficzne przedstawiające wnętrze synagogi i to na ich podstawie można określić jej wygląd. Prostokątną główną salę modlitewną otaczały z trzech drewniane galerie dla kobiet, wsparte na rzędzie kolumn, które prawdopodobnie miały głowice w stylu mauretańskim. Na ścianie wschodniej, w apsydzie znajdował się Aron ha-kodesz w formie łuku o koronkowym wykroju. Przed arką stała bima, otoczona drewnianą balustradą.

Galeria

  1. a b Eleonora Bergman: Nurt mauretański w architekturze synagog Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i na początku XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2004. ISBN 83-89729-03-2.

Linki zewnętrzne