Przejdź do zawartości

Ogólnoustrojowe leczenie nowotworów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ogólnoustrojowe leczenie nowotworów, ogólnoustrojowe leczenie przeciwnowotworowe (żargonowo: leczenie systemowe, terapia systemowa, od ang. systemic treatment, systemic therapy) – niechirurgiczne leczenie nowotworów złośliwych, stosowane przy nowotworach rozsianych, obejmujące chemioterapię, hormonoterapię i terapię biologiczną. Przy leczeniu tym istnieje duże ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych; często jest ono także bardzo kosztowne.

Chemioterapia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: chemioterapia nowotworów.

Najczęściej stosowaną metodą ogólnoustrojową jest chemioterapia, polegająca na podawaniu substancji cytostatycznych (niszczących komórki). Leki te nie działają wybiórczo na nowotwór, lecz są aktywne wobec wszystkich komórek szybko się dzielących (nabłonek układu pokarmowego, gonady, szpik kostny).

Hormonoterapia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: hormonoterapia nowotworów.

Hormonoterapia znajduje zastosowanie jedynie w leczeniu nowotworów hormonozależnych (wykazujących obecność odpowiednich receptorów powierzchniowych), w niektórych przypadkach między innymi raka sutka, stercza, trzonu macicy i tarczycy.

Terapia biologiczna

[edytuj | edytuj kod]

Terapia biologiczna to zespół różnych metod ukierunkowanych na modyfikację wzrostu nowotworu. Przykładami interwencji biologicznej mogą być:

Szansy na postęp w leczeniu nowotworów upatruje się obecnie w terapiach celowanych, ukierunkowanych na konkretne, znane szlaki metaboliczne. Metody klasyczne są także łączone z elementami terapii biologicznej (na przykład celowana radioterapia analogami somatostatyny).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • R. Kordek (red.): Onkologia. Podręcznik dla lekarzy i studentów. Wydawnictwo Via Medica, 2006. ISBN 83-60072-30-2.