Szczelina przy Wielkiej Turni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczelina przy Wielkiej Turni
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Będkowska

Właściciel

prywatny

Długość

3 m

Deniwelacja

1 m

Wysokość otworów

400 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

10 m

Ekspozycja otworów

ku NE

Kod

J.Olk.I-07.103

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Szczelina przy Wielkiej Turni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczelina przy Wielkiej Turni”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczelina przy Wielkiej Turni”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Szczelina przy Wielkiej Turni”
Ziemia50°11′21″N 19°46′09″E/50,189111 19,769083
Strona internetowa

Szczelina przy Wielkiej Turni – obiekt jaskiniowy w Dolinie Będkowskiej w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[1]. Jest to rejon Wyżyny Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się w orograficznie lewych zboczach Doliny Będkowskiej, w skale po prawej stronie Wielkiej Turni (Wielkiej Skały)[1]. Wspinacze skalni opisują ją jako Średnik, taką też nazwę ma ona na skałoplanach umieszczonych na tablicy pod skałą[3]. Pomiędzy tymi skałami jest wąski pas bardzo stromego zbocza podchodzącego pod Schronisko Małe w Wielkiej Skale. Wspinacze skalni podejście to ubezpieczyli poręczowaniem i ringami, a w bardzo stromym zboczu wykonali schodki[1]. Szczelina przy Wielkiej Turni znajduje się w dolnej części tego zbocza, po jego prawej stronie[1].

Za progiem i wąskim otworem znajduje się nieco szersza i rozmyta szczelina ślepo kończąca się po około 3m. Jest sucha, w całości widna. Na jej spągu znajduje się wapienny gruz zmieszany z glebą, liśćmi i poprzerastany korzeniami. Nacieków brak. Na ścianach rozwijają się glony, mchy i paprocie zanokcica skalna i zanokcica murowa. Ze zwierząt obserwowano chrząszcze, muchówki, kosarze i pająka sieciarza jaskiniowego[1].

Szczelina po raz pierwszy opisana została przez J. Nowaka w 2012 r. On też sporządził jej plan[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Jakub Nowak, Jerzy Grodzicki, Szczelina przy Wielkiej Turni, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-01].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. Baza topo wspinaczkowego portalu górskiego. [dostęp 2021-05-01].