Szew podniebienny pośrodkowy
Szew podniebienny pośrodkowy (łac. sutura palatina mediana) – szew czaszki łączący brzegi przyśrodkowe wyrostków podniebiennych szczęk (u części gatunków także kości przedszczękowe i kości podniebienne) na podniebieniu kostnym[1][2].
U człowieka szew podniebienny pośrodkowy łączy brzegi przyśrodkowe wyrostków podniebiennych szczęk ku przodowi aż do siekaczy (ponieważ u człowieka kość przedszczękowa zawierająca siekacze zrośnięta jest ze szczęką, stanowiąc jej przednią część). Za siekaczami, w przedniej części szwu podniebiennego pośrodkowego, znajduje się dół przysieczny (fossa incisiva), prowadzący do kanału przysiecznego (canalis incisivus) dla przejścia nerwu nosowo-podniebiennego, tętnicy podniebiennej większej i żyły podniebiennej większej. Ku tyłowi szew przedłuża się w połączenie brzegów przyśrodkowych blaszek poziomych kości podniebiennych, które stanowi jego tylny odcinek[2][3][4].
Zarasta (kostnieje) u świni domowej w 7–10 roku życia, u bydła domowego w 15–20 roku, u konia domowego między 15 a 30 rokiem życia[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 109–110.
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 370–372, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ WSM 1996 ↓, s. 1298.
- ↑ WSM 1996 ↓, s. 290.
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 235–236.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, ISBN 978-83-01-16822-3.
- Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, ISBN 83-200-1923-0.
