Szkoła na Boninie w Poznaniu
 Widok od strony dziedzińca, od lewej: sala gimnastyczna, łącznik i budynek dydaktyczny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Adres |
ul. Widna 1 |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy |
1928 |
| Ukończenie budowy |
1929 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°25′46,87″N 16°54′29,10″E/52,429686 16,908083
| |
Szkoła na Boninie – budynek szkolny zlokalizowany w Poznaniu, na Boninie, przy ul. Widnej 1.
Na terenach w rejonie ulicy Widnej postanowiono w końcu lat 20. XX wieku stworzyć wzorcowy kompleks szkolno-wychowawczy, w oparciu o najnowsze tendencje pedagogiczne tamtego okresu. Plan takiego zespołu stworzył Kazimierz Ruciński. Zawarł w nim wieloobiektową wizję urbanistyczną, zawierającą dwuoodziałową szkołę powszechną, ochronkę, boiska i dwa domy nauczycielskie. Wszystko to spinać miał rozległy ogród francuski o kilku kwaterach.
Do realizacji całości programu nigdy nie doszło. W latach 1928-1929 zbudowano tylko jeden budynek szkolny z łącznikiem i salę gimnastyczną. Była to pierwsza część symetrycznego założenia szkolnego. Druga już nie powstała. Początkowo uczyły się w niej wyłącznie dziewczęta (około 700 dzieci). Poświęcenia obiektu dokonał ksiądz Witold Żuchowski, a pierwszym dyrektorem była Helena Schneiderówna[1]. Szkole towarzyszy park angielski (3 ha), na którego skraju w 1948 zbudowano harcówkę (w miejscu projektowanej ochronki). Obok stoi boniński pomnik harcerski. W 1945 szkoła znacznie ucierpiała podczas walk o Cytadelę. Naukę wznowiono 4 września 1945 bez zajęć w zniszczonej jeszcze wówczas sali gimnastycznej. Na trzy zmiany uczyło się tam wtedy 610 dzieci, a kierownikiem została Stefania Jasielska[2]. Ponownego poświęcenia dokonał ksiądz Czesław Garstecki. Władze oświatowe zlikwidowały patronat nad szkołą Marii Konopnickiej[1]. Imię Stefana Czarnieckiego nadano w 1975[3].
Szkoła, zaraz po ukończeniu (1929) służyła jako hotel turystyczny dla gości odwiedzających PeWuKę. Obecnie mieści XXV LO (w 1992 szkołę podstawową przeniesiono do budynku wzniesionego na Osiedlu Winiary)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Edmund Jurdziński, Z dziejów Winiar, parafii i kościoła (13), w: Życie Parafii św. Stanisława Kostki, nr 10(15)/1995, Poznań, s. 4
- ↑ Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 277, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
- ↑ a b Ewa Burchard, Katarzyna Stelmachowska, Winiary jakie pamiętamy... Dawny Poznań i jego mieszkańcy w fotografiach i wspomnieniach, Wagros, Poznań, 2014, s.97, ISBN 978-83-63685-34-8
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 305, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
| Hale i pawilony | |
|---|---|
| Budynki administracyjne | |
| Dawne obiekty wystawowe | |
| Dawne obiekty towarzyszące | |
| Obiekty nieistniejące |
