Szymon Abramowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szymon Abramowicz wł. Chaim Sumer (ur. 23 maja 1913 w Częstochowie, zm. 6 stycznia 1944 we wsi Czech) – działacz Komunistycznej Partii Polski i żołnierz Żydowskiej Organizacji Bojowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w drobnomieszczańskiej żydowskiej rodzinie. Po ukończeniu w rodzinnej Częstochowie, Żydowskiego Gimnazjum Społecznego rozpoczął pracę w masarni ojca.

W 1932 r. wstąpił w szeregi Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej (KZMP), by następnie zapisać się do Komunistycznej Partii Polski (KPP). W następnym roku został za działalność aresztowany i skazany przez Sąd Okręgowy w Kielcach wyrokiem z 27 listopada 1933 r. na rok więzienia. Po odbyciu kary, nadal angażował się w działalność komunistyczną. W 1936 r. został członkiem Komitetu Dzielnicowego KZMP w Częstochowie.

Podczas okupacji hitlerowskiej, Abramowicz został zamknięty w getcie częstochowskim. We wrześniu 1942 r. został przeznaczony do pracy w przemyśle zbrojeniowym. Tym samym został przeniesiony do tzw. "małego getta".

Pod koniec listopada 1942 r. w Częstochowie został utworzony oddział Żydowskiej Organizacji Bojowej. Abramowicz został zastępcą komendanta. W dniu 25 czerwca 1943 r. oddziały niemieckie zaatakowały magazyn broni ŻOB. Wywiązała się walka, w czasie której większość obrońców magazynu zginęła. Abramowiczowi udało się wówczas zbiec i dotarł do oddziału partyzanckiego Gwardii Ludowej im. Józefa Bema. W oddziale Abramowicz nadal walczył.

Abramowicz zginął o świcie 6 stycznia 1944 r. we wsi Czech, gdzie oddział AL walczył z niemieckimi żandarmami.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • B. Moszkowicz, Abramowicz Szymon (Chaim Sumer), [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, T. I A-D, red. naczelny F. Tych, Warszawa 1978, s. 34.