Tętnica kręgowa
Tętnica kręgowa (łac. arteria vertebralis) – parzysta tętnica unaczyniająca głowę.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Odchodzi od tętnicy podobojczykowej i jest jej pierwszą gałęzią. Kieruje się ku górze i wchodzi do otworu wyrostka poprzecznego szóstego kręgu szyjnego i biegnie dalej ku górze w wyrostkach poprzecznych tych kręgów wraz z żyłami oraz nerwami splotu szyjnego. Pomiędzy pierwszym a drugim kręgiem tętnica opuszcza kręgosłup, wytwarzając na atlasie bruzdę. Na powierzchni kości potylicznej obie tętnice łączą się w gałąź końcową – tętnicę podstawną. W całej długości tętnicy towarzyszy unerwiający ją nerw kręgowy od zwoju gwiaździstego. Lewa tętnica jest zazwyczaj grubsza od prawej[a][1].
Gałęzie[edytuj | edytuj kod]
Gałęzie części szyjnej:
- Gałęzie mięśniowe do mięśni karku
- Gałęzie rdzeniowe do rdzenia kręgowego
- Gałąź oponowa – odchodzi pomiędzy kręgiem pierwszym a drugim; zaopatruje oponę twardą.
Gałęzie części czaszkowej:
- Tętnica rdzeniowa przednia i Tętnica rdzeniowa tylna – biegnie ku dołowi zaopatrując rdzeń kręgowy
- Tętnica dolna tylna móżdżku – zaopatruje móżdżek oraz wysyła gałązki do dna komory czwartej.
Gałąź końcowa – tętnica podstawna.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według Adachiego (Anatomia Człowieka. Tom III, Wyd. VIII. Adam Bochenek, Michał Reicher. Strona 216 ISBN 83-200-2889-2) w 45% silniejsza jest prawa; 26% silniejsza lewa, a w 29% równowaga.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Stanisław Hiller, Wiesław Łasiński: Układ naczyniowy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 215–217. ISBN 83-200-2889-2.
