Przejdź do zawartości

Tętnica pępkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krążenie płodowe. Tętnice pępkowe widoczne w dolnej części ilustracji

Tętnica pępkowa – w anatomii człowieka tętnica będąca gałęzią trzewną tętnicy biodrowej wewnętrznej, odchodzącą jako pierwsze naczynie z jej przedniego pnia. W życiu płodowym obie tętnice pępkowe przechodzą przez pierścień pępkowy, po czym biegną w pępowinie razem z żyłą pępkową i docierają do łożyska[1][2][3]. W swoim początkowym odcinku tętnica pępkowa oddaje zwykle dwie (czasem jedną lub trzy) tętnice pęcherzowe górne, unaczyniające pęcherz moczowy[2].

Po narodzinach wewnątrzbrzuszny odcinek tętnicy pępkowej ulega zarośnięciu powyżej odejścia tętnic pęcherzowych górnych, tworząc więzadło pępkowe przyśrodkowe[3][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Położnictwo i ginekologia, Grzegorz H Bręborowicz (red.), Beata Banaszewska, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 17-18, ISBN 83-200-3082-X, OCLC 749793069.
  2. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 306, ISBN 978-83-200-3257-4.
  3. a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 462, ISBN 978-83-66548-15-2.