Tętnica pachowa
Tętnica pachowa (łac. arteria axillaris, ang.axillary artery) u człowieka stanowi przedłużenie tętnicy podobojczykowej. Rozpoczyna się na wysokości brzegu zewnętrznego pierwszego żebra i biegnie przez jamę pachową, gdzie jest otoczona pęczkami splotu ramiennego. Środkowa część pęczka naczyniowo-nerwowego jest przykryta mięśniem piersiowym mniejszym. Dzięki temu, topograficznie wyróżniamy w obrębie pnia tętnicy odcinek górny (powyżej mięśnia), odcinek środkowy i odcinek dolny (poniżej mięśnia). Tętnica pachowa kończy się poniżej brzegu dolnego ścięgna mięśnia piersiowego większego przechodząc w tętnicę ramienną.
Gałęzie tętnicy pachowej zaopatrują kości i mięśnie obręczy kończyny górnej, mięśnie piersiowe, zębaty przedni i najszerszy grzbietu, staw ramienny oraz gruczoł sutkowy.
Od tętnicy pachowej odchodzą tętnice tworzące sieć tętniczą klatki piersiowej. Punkty odejścia tych gałęzi są bardzo zmienne i bywają trudne do odnalezienia podczas preparacji. Są to:
- 1) odcinek górny:
tętnica piersiowa górna (najwyższa) (ang.superior (supreme) thoracic artery)
- 2) odcinek środkowy:
tętnica piersiowo-barkowa (ang. thoracoacromial artery), tętnica piersiowa boczna (ang. lateral thoracic artery)
- 3) odcinek dolny:
tętnica podłopatkowa (ang. subscapular artery), tętnica okalająca ramię przednia (ang. anterior circumflex humeral artery), tętnica okalająca ramię tylna (ang. posterior circumflex humeral artery)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- B.Gworys i wsp, Kompendium z anatomii prawidłowej człowieka T. II, wyd Medpharm Polska, 2012 ISBN 978-83-7846-008-4
- Friedrich Paulsen, Jens Waschke, Atlas anatomii człowieka Sobotta Tom I, K.S. Jędrzejewski, M. Polguj (red.), wyd. 24, Edra Urban & Partner, ISBN 978-83-66310-23-0.
