TAI Hürjet
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Turkish Aerospace Industries |
| Typ |
szkolno-treningowy |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
25 kwietnia 2023 roku |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik turboodrzutowy dwuprzepływowy General Electric F404-GE-102 |
| Ciąg |
78 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,5 m |
| Długość |
13,6 m |
| Wysokość |
5,1 m |
| Powierzchnia nośna |
25 m² |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
Ma=1,4 |
| Zasięg |
2222 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Turcja | |
TAI Hürjet – turecki samolot szkolno-treningowy zbudowany w wytwórni Turkish Aerospace Industries (TAI).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Celem rozpoczętego oficjalnie w sierpniu 2017 roku programu Hürjet Jet Trainer było zaprojektowanie i wybudowanie siłami lokalnego przemysłu nowego samolotu szkolno-treningowego, mającego zastąpić w Tureckich Siłach Powietrznych. Nowa konstrukcja miała zastąpić znajdujące się służbie samoloty Northrop T-38 Talon i Northrop F-5 Freedom Fighter. 10 czerwca 2022 roku odbyła się uroczystość przeniesienie pierwszego komponentu strukturalnego prototypu maszyny na linię montażową. Plan zakłada wybudowanie dwóch prototypów lotnych i dwóch przeznaczonych do prób statycznych i zmęczeniowych. 30 stycznia 2023 roku w gotowym pierwszym prototypie po raz pierwszy uruchomiono silnik. Od 18 marca tego samego roku rozpoczęto próby kołowania a 25 kwietnia 2023 roku, samolot po raz pierwszy wzbił się w powietrze. Podczas lotu, który trwał 26 minut, sprawdzono działanie podstawowych systemów samolotu[1].
Obok wersji podstawowej, przeznaczonej do realizacji zadań szkoleniowych, producent planuje zbudowanie wersji szkolno-bojowej. Maszyna ma mieć możliwość przenoszenia szerokiej gamy uzbrojenia podwieszanego, produkowanego w kraju. Uzbrojenie strzeleckie oparte będzie o działko kalibru 20 mm, również produkowane w Turcji. W konstrukcji samolotu przewidziano miejsce na instalacje stacje AESA, radaru z aktywnym elektronicznym skanowaniem fazowym. Przewidywany jest również wariant zdolny do operowania z pokładu tureckiego uniwersalnego okrętu desantowego–lotniskowca TCG „Anadolu”. Tureckie siły powietrzne zakontraktowały dwanaście samolotów seryjnych[1].
Pierwsze maszyny napędzane będą amerykańskimi silnikami General Electric F404-GE-102 jednak plany zakładają, iż po 2026 roku, kolejne samoloty napędzane będą jednostkami rodzimej konstrukcji[1].