Tachygerris piedemontanus
| Tachygerris piedemontanus[1] | |
| Mondragón-F., Molano et Morales, 2017 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Tachygerris piedemontanus |
Tachygerris piedemontanus – gatunek nawodnych pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny nartnikowatych i podrodziny Gerrinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2017 roku przez Silvię P. Mondragón-F., Fredy’ego Molano i Irinę Morales na podstawie pojedynczego samca odłowionego w 2010 roku. Jako miejsce typowe wskazano Vereda el Cairo w kolumbijskim departamencie Boyacá. Epitet gatunkowy oznacza „podgórski” i nawiązuje do ukształtowania terenu w miejscu typowym[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samiec osiąga 5,6 mm długości ciała. Głowa jest jasnożółta z brązowymi kropkami o podłużnym kształcie. Czułki są jasnobrązowe z wyjątkiem członu czwartego, który jest ciemnobrązowy z żółtą kropką przed wierzchołkiem. Na tylnej krawędzi jasnożółtego przedplecza występują srebrzyste włoski. Tułów ma na mezopleurach po trzy podłużne paski brązowej barwy. Półpokrywy są jasnobrązowe z ciemniejszymi żyłkami i przerzedzonym, srebrzysto-brązowym owłosieniem sięgającym nieco poza nasadową połowę. Panewki bioder środkowej i tylnej pary odnóży mają łatki srebrzystego owłosienia. Odnóża są jasnożółte z brązowymi wierzchołkami goleni i stóp. Przednia para odnóży ma uda silnie zakrzywione nieco za nasadową ⅓ oraz zaopatrzone w gęsto i ciemno owłosiony guzek w nasadowej ⅓ długości. Odwłok ma drugi tergit żółty, tergity trzeci i czwarty żółte z pełnym nakrapianiem, tergity od piątego do siódmego żółte z kropkami po bokach, a tergit ósmy pomarańczowy. Na listewkach brzeżnych drugiego i trzeciego segmentu odwłoka występują ciemnopomarańczowe kropki. Ósmy sternit jest niemal prostokątny. Niemal owalny pigofer ma długie szczecinki w częściach tylno-bocznych oraz zaokrąglony wyrostek na krawędzi grzbietowej. Proktiger pośrodkowo jest prawie prostokątny, zaś brzusznie jest silnie wystający z zaokrąglonym szczytem i długimi szczecinkami po bokach. W wezyce znajduje się mały, Y-kształtny skleryt nasadowy, owalnie łukowaty skleryt grzbietowy, dwa długie i szerokie skleryty boczne oraz grzbietowe i boczne skleryty dodatkowe[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Owad neotropikalny, endemiczny dla Kolumbii, znany tylko z lokalizacji typowej. Zamieszkuje przedgórza Andów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tachygerris piedemontanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Silvia Patricia Mondragón-F, Fredy Molano, Irina Morales. Five new species of Tachygerris (Hemiptera: Gerridae: Gerrinae) and new records from Colombia. „Caldasia”. 39, s. 204-220, 2017. DOI: 10.15446/caldasia.v39n2.60603. ISSN 0366-5232.