Tadeusz Diem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Diem
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1940
Warszawa

Ambasador RP w Kanadzie
Okres

od 14 września 1992
do 1997

Poprzednik

Alojzy Bartoszek

Następca

Bogdan Grzeloński

Ambasador RP w Jugosławii/Serbii i Czarnogórze
Okres

od 2001
do 2005

Poprzednik

Sławomir Dąbrowa

Następca

Maciej Szymański

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Diem (ur. 1 czerwca 1940[1] w Warszawie[2]) – polski inżynier, dyplomata i polityk, ambasador, wiceminister edukacji narodowej oraz obrony narodowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie następnie został pracownikiem naukowym. Uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Wykładał gościnnie na University of Akron (1975–1976) oraz na Marquette University i na Lehigh University (1985–1986).

W latach 80. był działaczem „Solidarności”[3]. Od 1989 do 1991 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Był odpowiedzialny za organizację wykorzystania pomocy państw zachodnich w dziedzinie dóbr intelektualnych[3]. 14 września 1992 objął funkcję ambasadora RP w Kanadzie, którą sprawował do 1997. Po powrocie do kraju krótko pracował w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa MSZ[4], a następnie został dyrektorem generalnym w Ministerstwie Obrony Narodowej. W 2000 otrzymał nominację na podsekretarza stanu w MON odpowiedzialnego za politykę obronną[3]. W latach 2001–2005 pełnił funkcję ambasadora RP w Belgradzie. W trakcie trwania jego misji Federalna Republika Jugosławii została zastąpiona federacją Serbii i Czarnogóry[5].

Został wykładowcą Collegium Civitas, zasiadł w Radzie Programowej Akademii Służby Zagranicznej i Dyplomacji tej uczelni[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206).
  2. Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1991, Warszawa: PISM, 1993, s. 206.
  3. a b c Dział kadr [online], polityka.pl, 11 listopada 2000 [dostęp 2019-06-25].
  4. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4227/III [online], sejm.gov.pl, 24 maja 2001 [dostęp 2019-06-25].
  5. Ambasada RP w Belgradzie, msz.gov.pl [zarchiwizowane 2016-03-05].
  6. Wykładowcy Collegium Civitas, civitas.edu.pl [zarchiwizowane 2011-11-24].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]