Tadeusz Dręgiewicz
| Data urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | ||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Tadeusz Dręgiewicz (ur. 30 lipca 1890 w Stanisławowie, zm. 18 stycznia 1968 w Krakowie) – polski lekkoatleta, który specjalizował się w biegach średnich.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Na mistrzostwach Polski w 1920 roku zdobył złoto w biegu drużynowym na 3000 metrów, a indywidualnie był trzeci na dystansie 1500 metrów. Kolejne sukcesy na krajowym czempionacie odnosił w 1922 kiedy zdobył srebro w biegu na 800 metrów i brąz na dystansie o połowę krótszym. Był w składzie sztafety szwedzkiej, która 2 lipca 1922 we Lwowie ustanowiła rekord Polski czasem 2:09,6. Rekord życiowy w biegu na 800 metrów – 2:15,6 (30 września 1922, Warszawa).
Znalazł się w gronie zawodników nominowanych do kadry na igrzyska olimpijskie w 1920[1]. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody[1].
Był pierwszym polskim sprawozdawcą prasowym z igrzysk olimpijskich w Sztokholmie (1912) – wysyłał wówczas relacje dla dzienników lwowskich. W 1914 ukończył studia na Wydziale Filozofii uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie był nauczycielem w tamtejszych szkołach.
Jeden z założycieli, w 1919, Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a następnie szef placówki okręgowej związku we Lwowie. W 1937 był wiceprezesem organizacyjno-propagandowym klubu LKS Pogoń Lwów[2].
Po II wojnie światowej był m.in. sędzią międzynarodowym, a w latach 1957–1960 prezesem Krakowskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXIV-18-3 na pasie)[3][4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252, 253. ISBN 978-83-7338-663-1.
- ↑ Lwowski klub sportowy "Pogoń" w roku 1937. Lwów: 1937, s. 7.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-07-29].
- ↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003, s.155.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 75, poz. 123 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004. ISBN 83-9136-63-9-1.