Tadeusz Michałowski (żołnierz)

Tadeusz Michałowski

podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	6 września 1896 Rzeszów
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1951 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	1918–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	24 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa: kampania wrześniowa powstanie warszawskie

Tadeusz Michałowski (ur. 6 września 1896 w Rzeszowie, zm. 22 grudnia 1951 we Wrocławiu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920, wojny obronnej 1939, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Franciszka herbu Poraj, radcy budownictwa, c. k. nadinżyniera Rzeszowa, i Kazimiery ze Zborowskich. 10 sierpnia 1914 roku został wcielony do c. i k. armii. Walczył na froncie włoskim w szeregach pułku artylerii górskiej.

Wstąpił do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 roku. Oficer 6 pułku artylerii polowej przemianowanego na 24 pułk artylerii lekkiej w Jarosławiu. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów artylerii. Od 5 września 1929 roku był wykładowcą oraz dowódcą oddziału ćwiczebnego i baterii szkolnej w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu. 27 stycznia 1930 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku w korpusie oficerów artylerii. 2 września 1932 roku został przeniesiony do 24 pal na stanowisko dowódcy dywizjonu. 2 lutego 1935 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku w korpusie oficerów artylerii. 1 września 1938 roku został I zastępcą dowódcy pułku.

W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo pułku i sprawował je w czasie kampanii wrześniowej. Uciekł z transportu sowieckiego unikając losu w Katyniu. Wstąpił do Armii Krajowej. W czasie okupacji przybywał w Warszawie i Przeworsku. Należał do oficerów przeciwnych wybuchowi powstania warszawskiego. Pełnił w nim funkcję kierownika kolegium aprowizacyjnego przy Delegaturze Rządu na Kraj. Po upadku powstania wraz z Komendą Główną przebywał w Oflagu II C Woldenberg – do lutego 1945 roku.

W kwietniu 1945 roku wrócił do Warszawy. Zmuszony do zmiany miejsca pobytu zamieszkał we Wrocławiu. Represjonowany przez wrocławskie UB, wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, zwolniony z pracy.

Bibliografia

• Centralne Archiwum Wojskowe ap 5252 i ap 2496/37/52.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik, Tom XIII, 1994-1999, Stowarzyszenie Miłośników Jarosławia, Jarosław 2000, ISBN 83-911947-5-2.
• Ryszard Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r., KAW, Rzeszów 1989, ISBN 83-03-02830-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.