Taiyuan Fu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taiyuan Fu
太原孚
Data urodzenia

868

Data śmierci

937

Szkoła

Południowa szkoła chan

Linia przekazu
Dharmy zen

Qingyuan Xingsi

Nauczyciel

Xuefeng Yicun

Zakon

chan

Taiyuan Fu (chiń. 太原孚, Tàiyuán Fū; kor. 태원부 T’aewon Pu; jap. Taigen Fu; wiet. Thái Nguyên Fú; ur. 868, zm. 937) – chiński mistrz chan związany z tradycją południowej szkoły chan.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Na początku swojej praktyki buddyjskiej zainteresowany był naukami doktrynalnymi i wykładał Sutrę Mahaparanirvany. Pewnego razu, gdy wygłaszał wykład w klasztorze Guangxiao, słuchała go grupa mnichów chan. Kiedy Taiyuan wykładał nauki sutry o dharmakai mnisi ci wybuchnęli śmiechem, co wprowadziło Taiyuana w stan konsternacji. Później Taiyuan poprosił tych mnichów o wyjaśnienie, gdzie popełnił błąd. Mnisi poradzili mu, by siadł w medytacji i pozwolił odejść wszelkim jego ideom dobra i zła. Taiyuan postąpił za ich poradą i siedział wytrwale, i pod koniec całonocnej sesji medytacyjnej osiągnął nagle oświecenie, po usłyszeniu dźwięku młotka uderzającego w gong.

Po tym wydarzeniu rozpoczął wędrówkę po wielu klasztorach chan i jego reputacja jako biegłego w chanie zaczęła się szerzyć w kraju.

Pewnego dnia, przed domem Buddy [na górze Jing], mnich spytał Taiyuana Fu: „Byłeś na górze Wutai czy nie?”
Taiyuan powiedział: „Byłem tam.”
Mnich spytał: „Czy widziałeś Mandziuśriego?”
Taiyuan powiedział: „Widziałem go.”
Mnich spytał: „Gdzie go widziałeś?”
Taiyuan powiedział: „Widziałem go przez domem Buddy na górze Jing.”
Później ten sam mnich dotarł na Szczyt Śniegu w Fuzhou. Tam opowiedział o rozmowie z Taiyuanem.
Xuefeng powiedział: „Dlaczego mu nie powiedziałeś, aby tu przyszedł?”
Gdy Taiyuan usłyszał o tym, spakował swoje rzeczy i wyruszył na Szczyt Śniegu. Gdy Taiyuan przybył na Szczyt Śniegu, mnisi mieli specjalny dzień wolnego czasu i cieszyli się z ofiarowanej im trzciny cukrowej.
Changqing spytał Taiyuana: „Skąd przyszedłeś?”
Taiyuan powiedział: „Zza gór.”
Changqing powiedział: „To trudna podróż. Co przyniosłeś ze sobą?”
Taiyuan powiedział: „Trzcinę cukrową. Trzcinę cukrową.”
Następnego dnia, gdy Xuefeng usłyszał o tym, zwołał mnichów do budynku. Gdy wszedł do niego popatrzył na Xuefenga, a potem na mnichów.
Następnego dnia Taiyuan poszedł do Xuefenga, pokłonił się i powiedział: „Wczoraj działałem nie synowsko w stosunku do ciebie.”
Xuefeng powiedział: „Rozumiem ta sprawę, więc zapomnijmy o tym.”
Xuefeng spytał Taiyuana: „Rozumiem, że Linji ma trzy zdania. Czy tak?”
Taiyuan powiedział: „Tak.”
Xuefeng powiedział: „Jakie jest pierwsze?”
Taiyuan popatrzył bezpośrednio na Xuefenga.
Xuefeng powiedział: „To jest drugie zdanie. Jakie jest pierwsze?”
Taiyuan klasnął i wyszedł.
Po tym zdarzeniu Xuefeng bardzo wysoko cenił Taiyuana. Taiyuan otrzymał przekaz Dharmy i miał bardzo dobre relacje z Xuefengiem. Pozostał u Xuefenga przez bardzo długi czas i służył jako kąpielowy[1].

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings, s. 269, 270.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taiyuan_Fu&oldid=72853387”