Na mapach: 34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833
Takht-i-Bahi
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
| ||
| Państwo |  Pakistan
| |
| Typ | kulturowy | |
| Spełniane kryterium | IV | |
| Numer ref. | 140 | |
| Region[b] | Azja i Pacyfik | |
| Historia wpisania na listę | ||
Położenie na mapie Pakistanu   Buddyjskie ruiny Takht-i-Bahi i pozostałości sąsiedniego miasta Sahr-i-Bahlol | ||
| 34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833 | ||
Takht-i-Bahi – klasztor wzniesiony na skalistym wierzchołku góry, położony nad doliną Swat w Gandharze w I wieku n.e. Zbudowany zgodnie z zasadami sztuki grecko-buddyjskiej - w centrum klasztoru znajdowała się wihara (część mieszkalna). Wewnątrz znajdowała się również stupa, której cokół i bębny ozdobione były wizerunkami Buddy.
Ruiny klasztory zostały odkryte w 1836, natomiast prace archeologiczne rozpoczęły się w 1852, od 1980 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ilustrowana Księga Świata - Skarby Świata - Azja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2002, ss. 24, ISBN 83-7304-020-X.
