Tapiranga maskowa
Ramphocelus sanguinolentus[1] | |||
(Lesson, 1831) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
tapiranga maskowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
Tapiranga maskowa[3] (Ramphocelus sanguinolentus) – gatunek małego ptaka śpiewającego z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Zamieszkuje południowy Meksyk oraz Amerykę Centralną. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Badania genetyczne sugerują, że jest najmniej spokrewnionym gatunkiem z innymi z rodziny Thraupidae. Taksonomicznie najbliższa mu jest tapiranga czarnobrzucha (Ramphocelus nigrogularis). Łacińska nazwa sanguinolentus oznacza zakrwawiony, co nawiązuje do czerwonych fragmentów upierzenia tych ptaków. Wyróżniono dwa podgatunki[4][5]:
- R. sanguinolentus sanguinolentus – południowo-wschodni Meksyk do Hondurasu.
- R. sanguinolentus apricus – wschodni Honduras do północno-zachodniej Panamy.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Dorosłe osobniki są czarne, z czerwoną obwódką obejmującą szyję, kark i pierś; przypomina wyglądem samca kostogryza szkarłatnego (Rhodothraupis celaeno), z rodziny kardynałów (Cardinalidae). Ponadto czerwony jest także ogon. Samice są zazwyczaj ciemniejsze, ale trudne do odróżnienia. Dziób jest bladoniebieski, a nogi niebiesko-szare. Młode tuż po urodzeniu są podobne, mają jedynie ciemnoczerwony kark, czarne elementy upierzenia są poprzetykane brązowymi piórami, a pierś jest czerwona z czarnymi kropkami. Młode ptaki mają także ciemniejsze dzioby. Po osiągnięciu dojrzałości osiągają około 20 cm długości.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten występuje głównie na obrzeżach wiecznie zielonych lasów deszczowych i na terenach półotwartych do wysokości 1100 metrów n.p.m. Zamieszkuje głównie wyższe poziomy lasów.
Gatunek ten występuje na bardzo dużym terenie, obejmującym około 789 000 kilometrów kwadratowych terenów w południowym Meksyku i krajach Ameryki Centralnej – Panamie, Kostaryce, Nikaragui, Hondurasie, Gwatemali i Belize[2][6]. Występuje od południa stanu Veracruz i północy Oaxaca w Meksyku do wyżyn w zachodniej Panamie.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]W ciągu roku tanagry te są obserwowane głównie w parach, ale mogą tworzyć małe grupy w trakcie okresu godowego. Gniazda budują z materiałów takich jak mech, kawałki dużych liści i małych gałęzi. Zakładają je w połowie wysokości drzew na skraju lasu. Samice składają zwykle dwa jasnoniebieskie jaja z ciemnymi plamkami.
Status
[edytuj | edytuj kod]W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN tapiranga maskowa klasyfikowana jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Partners in Flight z 2008 roku, mieści się w przedziale 50–500 tysięcy osobników. Tendencja populacyjna wydaje się stabilna, nie zaobserwowano żadnych przesłanek świadczących o zagrożeniach tego gatunku[2][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ramphocelus sanguinolentus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Ramphocelus sanguinolentus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tachyphoninae Bonaparte, 1853 - żałobniki - Ornamented tanagers (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-14].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
- ↑ Crimson-collared Tanager (Ramphocelus sanguinolentus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Ramphocelus sanguinolentus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ramphocelus sanguinolentus. Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor), 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-07)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).