Przejdź do zawartości

Tawułka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tawułka
Ilustracja
Astilbe thunbergii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

skalnicowate

Rodzaj

tawułka

Nazwa systematyczna
Astilbe F. Hamilton ex D. Don
Prodr. Fl. Nepal. 210. 1 Feb 1825[3]
Typ nomenklatoryczny

A. rivularis F. Hamilton ex D. Don[3]

Tawułka, astilbe, zatawułka[4] (Astilbe) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Obejmuje 21[5] gatunków występujących we wschodniej Azji (od Himalajów po Japonię) oraz jeden gatunek (A. biternata) rosnący we wschodniej Ameryce Północnej w Appalachach[6][7]. Wiele gatunków i mieszańców między nimi w licznych odmianach uprawianych jest jako rośliny ozdobne[6].

Kwiatostany tawułki mieszańcowej odmiany 'Amethyst'
Tawułka Arendsa (A. × arendsii) odmiany 'Granat' w Arboretum w Wojsławicach

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Byliny tworzące rozległe kępy, u niektórych gatunków rozrastające się za pomocą rozłogów. Osiągają do 1,5 m wysokości[6].
Liście
Zamierające przed zimą, odziomkowe i łodygowe, dwu- lub trzykrotnie złożone, z listkami jajowatymi lub trójklapowymi, osadzonymi na krótkich ogonkach[7][6].
Kwiaty
Drobne, zwykle jednopłciowe, rzadziej obupłciowe, zebrane w wielokwiatowe (liczące do 2 tys. kwiatów), często gęste i złożone grona, czasem mających formę kłosów. Hypancjum białawozielone, przyległe do zalążni tylko u jej nasady na 1/4 jej długości, dlatego jest ona górna. Działek kielicha jest 5 lub 4. Mają one kolor biały, różowy lub czerwony. Płatków korony czasem brak lub jest ich 5, wówczas są zredukowane, drobne lub dłuższe, ale wąskie. Pręcików jest 10 lub 5, 8. Zalążnia jest dwu- lub trójkomorowa, z dwiema lub trzema szyjkami słupka[7][6].
Owoce
Wielonasienna torebka z dwoma dzióbkami. Nasiona mają luźną łupinę, stąd rozprzestrzeniane są przez wiatr[7][6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzaj Astilbe należy do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), która jest rodziną siostrzaną dla agrestowatych (Grossulariaceae) i wraz z nią należy do rzędu skalnicowców (Saxifragales) w obrębie okrytonasiennych[2].

Wykaz gatunków[5][8]
Mieszańce
  • Astilbe × arendsii Arendstawułka Arendsa
  • Astilbe × amabilis H.Hara
  • Astilbe × photeinophylla Koidz.

Zastosowanie i uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Tawułki są roślinami ozdobnymi sadzonymi w ogrodach i parkach. Zalecane są do nasadzeń grupowych wraz z bylinami o podobnych wymaganiach (pełnikami, funkiami i paprociami). Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się barwą kwiatów, terminem kwitnienia i wysokością roślin. Wymagają gleb wilgotnych i dużej ilości wody zwłaszcza w okresie wiosennym. Przy odpowiednio wygodnym dostępie do wody tawułki mogą rosnąć w pełnym słońcu, w innym przypadku jednak najlepiej rosną w półcieniu. Są mrozoodporne, jednak w pierwszym roku po posadzeniu warto byliny okryć na zimę[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. a b Index Nominum Genericorum. [dostęp 2013-12-26].
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 38, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. a b Astilbe. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2013-12-25].
  6. a b c d e f Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2011, s. 106. ISBN 0-333-74890-5.
  7. a b c d T. Lawrence Mellichamp: Astilbe Buchanan-Hamilton ex D. Don. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2013-12-25]. (ang.).
  8. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych łacińsko-polski. Kraków: Officina Botanica, 2008, s. 34. ISBN 978-83-925110-5-2.
  9. Maria Kalicka, Tadeusz Szymanowski: Rośliny ozdobne dla technikum terenów zieleni. cz. I. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1977, s. 191.