Teodosi Daskałow
generał piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1907–1942 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
minister wojny |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Teodosi Petrow Daskałow (bułg. Теодосий Петров Даскалов, ur. 2 września 1888 we wsi Gorno Sliwowo, zm. 1 lutego 1945 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy, generał piechoty, w latach 1938–1942 minister wojny, ofiara represji komunistycznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Petyra i Dimitry. W 1907 ukończył szkołę wojskową w Sofii, jako oficer artylerii[1]. Brał udział w wojnach bałkańskich i I wojnie światowej jako dowódca baterii w 5 pułku artylerii. Walczył pod Czatałdżą i pod Łozengradem[1]. W 1919 skierowany do 4 pułku artylerii. W latach 1920–1924 w rezerwie. Powrócił do służby w 1925 jako oficer 5 pułku piechoty. W tym samym roku rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej w Sofii, którą ukończył w 1928. W tym samym roku objął stanowisko szefa wydziału w sztabie armii i stanowisko redaktora naczelnego Czasopisma Wojskowego. Od 1929 kierował sztabem 4 dywizji piechoty, w tym samym roku objął funkcję dowódcy 5 pułku artylerii. W latach 1930–1931 wykładał taktykę artyleryjską w szkole wojskowej. W latach 1932–1934 pełnił funkcję attache wojskowego Bułgarii w Rzymie. W 1935 objął dowództwo 5 dywizji piechoty, a rok później komendanta garnizonu w Plewenie[1].
24 stycznia 1938 objął stanowisko ministra wojny w rządzie Georgi Kjoseiwanowa, a następnie tę samą funkcję pełnił w gabinecie Bogdana Fiłowa[1]. 1 marca 1941 podpisał rozkaz, umożliwiający transport jednostek niemieckich i niemieckiego sprzętu wojskowego przez terytorium Bułgarii. W 1942 przeszedł do rezerwy. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Bułgarii został aresztowany[1]. W październiku 1944 wywieziony do Moskwy, gdzie był przesłuchiwany[1]. 1 lutego 1945 skazany na karę śmierci przez Trybunał Ludowy. W tym samym dniu rozstrzelany na stołecznym cmentarzu strzałem z pistoletu w tył głowy[2].
26 sierpnia 1996 Sąd Najwyższy Bułgarii oczyścił Teodosi Daskałowa ze stawianych mu zarzutów[1].
Był żonaty (żona Julija), miał dwoje dzieci.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik (Подпоручик) (1907)
- porucznik (Поручик) (1910)
- kapitan (Капитан) (1913)
- major (Майор) (1918)
- podpułkownik (Подполковник) (1928)
- pułkownik (Полковник) (1930)
- generał major (Генерал-майор) (1936)
- generał porucznik (Генерал-лейтенант) (1939)
- generał piechoty (Генерал от пехотата) (1942)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 145.
- Absolwenci uczelni wojskowych
- Bułgarscy generałowie
- Bułgarscy ministrowie wojny
- Bułgarskie ofiary prześladowań komunistycznych 1944–1991
- Odznaczeni Orderem Waleczności (Bułgaria)
- Odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra
- Odznaczeni Orderem Zasługi Wojskowej (Bułgaria)
- Straceni przez rozstrzelanie
- Uczestnicy I wojny światowej (Carstwo Bułgarii)
- Urodzeni w 1888
- Zmarli w 1945