Teoria rozbitych okien

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Rozbite okna w dzielnicy Katowic Janów-Nikiszowiec, ze względu na występujące w niej problemy społeczne, poddawanej obecnie rewitalizacji[1]. Tego typu akty wandalizmu widoczne są w innych dzielnicach miast przemysłowych, w których upadały zakłady pracy.

Teoria rozbitych okien (teoria rozbitej szyby) – koncepcja w kryminologii i socjologii miasta zakładająca, że brak reakcji na łamanie mniej ważnych norm społecznych, np. tłuczenia szyb w oknach w danej dzielnicy, sprzyja wzrostowi przestępczości i łamaniu innych norm na zasadzie zaraźliwości.

Koncepcja ta opracowana została przez George'a Kellinga i Catherine Coles w pozycji Fixing Broken Windows: Restoring Order and Reducing Crime in Our Communities w roku 1982. Doprowadziła ona do wprowadzenia programu Zero tolerancji w Stanach Zjednoczonych.

W roku 2008 opisana została seria eksperymentów, których wyniki potwierdzały koncepcje "rozbitych okien". W sytuacji, gdy w otoczeniu był hałas lub na ścianach znajdowały się graffiti, tendencja do łamania norm społecznych (śmiecenia, przywłaszczania mienia) zwiększała się[2].

Ze względu na zaraźliwość aktów wandalizmu w przestrzeni miejskiej postuluje się szybkie ich usuwanie[3].

Prawdziwość teorii wcześniej była kwestionowana[4].

Przypisy

  1. ↑ lokalny program rewitalizacji miasta Katowice na lata 2007–2013. W: Załącznik do uchwały nr XVII/324/07 [on-line]. Urząd Miasta Katowice, listopad 2007. [dostęp 10. 04. 2009].
  2. ↑ L. T.. Zaraźliwe zło. „Świat Nauki”. 2 (210), s. 16, luty 2009. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o.. ISSN 0867-6380. 
  3. ↑ Miasto. W: P. A. Bell, Th. C. Greene, J. D. Fiher, A. Baum: Psychologia środowiskowa. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2004, s. 428. ISBN 83-89120-64-X.
  4. ↑ Legal Affairs Debate Club - Is Broken Windows Policing Broken?
Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teoria_rozbitych_okien&oldid=35505615”