Théodore Sindikubwabo
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
marzec 1998 |
| Tymczasowy prezydent Republiki Rwandy | |
| Okres |
od 8 kwietnia 1994 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Agathe Uwilingiyimana (p.o.) |
| Następca | |
Théodore Sindikubwabo, (ur. 1928 w Butare, zm. w marcu 1998 w Bukavu) – rwandyjski polityk z plemienia Hutu, tymczasowy prezydent Rwandy podczas ludobójstwa 1994 roku.
Działalność przed 1994 rokiem[edytuj | edytuj kod]
Théodore Sindikubwabo urodził się w Butare w 1928 roku. Skończył medycynę. Pełnił funkcję ministra zdrowia w pierwszym niepodległym rządzie Rwandy Grégoira Kayibandy. Po obaleniu rządu przez Juvénala Habyarimanę w 1973 zajął się pracą w zawodzie, jako pediatra. Jego czynny powrót do polityki nastąpił w 1988 roku, podczas wyborów do Rady Rozwoju Narodowego w Butare. Sindikubwabo nie uzyskał wymaganej liczby głosów, co nie przeszkodziło komisji w ogłoszeniu jego wygranej. Decyzje taką zawdzięczał prezydentowi Habyarimanie, który, pogłębiając jeszcze złość wyborców, mianował go Spikerem (prezydentem) tego ciała. Sindikubwabo pełnił tę funkcję do 1994 roku.
Prezydentura i udział w ludobójstwie[edytuj | edytuj kod]
Gdy 6 kwietnia został zestrzelony samolot z prezydentem Habyarimaną na pokładzie, obowiązki prezydenta przeszły na premier Agathe Uwilingiyimane, która została zamordowana po ok. 14 godzinach. Komitet Kryzysowy zawiązany przez Théoneste Bagosorę, jednego z inicjatorów zamachu na prezydenta Habyarimanę, powołał rząd tymczasowy i mianował na stanowisko tymczasowego prezydenta Théodora Sindikubwabo.
Sindikubwabo aktywnie zachęcał rodaków do mordowania Tutsich. Według zeznań świadków 18 kwietnia przemawiał on w Simbi, podczas gdy przybyła z nim eskorta zaczęła mordować Tutsich zgromadzonych w lokalnym kościele. Następnego dnia, 19 kwietnia przemawiał w swoim rodzinnym mieście Butare, które początkowo nie wzięło udziału w ludobójstwie. Potępił Hutu nie biorących udziału w akcji i ostrzegł, że wzbraniający się przed zabiciem Tutsi sami zostaną zabici. Przemawiał też w dystrykcie Gisagara, gdzie zachęcał do powtórzenia ludobójstw z wojny domowej 1959 roku.
Pod wpływem lipcowych postępów Rwandyjskiego Frontu Patriotycznego wraz z innymi uchodźcami przekroczył granice z Zairem, gdzie pozostał do końca życia. Zmarł prawdopodobnie w 1998 roku z przyczyn naturalnych, nigdy nie stając przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla Rwandy.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aimable Twagilimana: Historical Dictionary of Rwanda. Scarecrow Press, 2007, s. 153-154. ISBN 978-0-8108-5313-3.
- Joanna Bar: Rwanda. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2013, s. 179;188;273, seria: Historia państw świata w XX i XXI wieku. ISBN 978-83-7436-322-8.
- Jean Pierre Bucyensenge: Butare residents reflect on the day Sindikubwabo ‘launched’ killings. The New Times, 2014-01-29. [dostęp 2014-04-05]. (ang.).
