The Dead Boys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Dead Boys
ilustracja
Pochodzenie

Stany Zjednoczone (Cleveland)

Gatunek

punk rock

Aktywność

1975-1979
1986
2004
2005

Wydawnictwo

Sire Records
Bomp!

Powiązania

Rocket from the Tombs
The Wanderers
Lords of the New Church(inne języki)

Byli członkowie
Stiv Bators(inne języki)
Cheetah Chrome
Jimmy Zero
Jeff Magnum
Johnny Blitz

The Dead Boys – amerykański zespół punkrockowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Został założony w 1975 w Cleveland przez byłych członków grupy Rocket from the Tombs: gitarzystę Cheetaha Chrome'a (właśc. Gene O'Connor) i perkusistę Johnny'ego Blitza (właśc. John Madansky) – do których wkrótce dołączyli: wokalista Stiv Bators(inne języki) (właśc. Steve Bator), drugi gitarzysta Jimmy Zero (właśc. William Wilden) oraz basista Jeff Magnum (właśc. Jeff Halmagy). Zespół pod nazwą Frankenstein zagrał na kilku lokalnych imprezach i jego działalność zanikła.

Kiedy do Cleveland na koncert przyjechała z Nowego Jorku grupa Ramones – jej członkowie zaprzyjaźnili się z muzykami Frankenstein. Za namową Batorsa Joey Ramone pomógł zorganizować próbny koncert dla Frankenstein w nowojorskim klubie "CBGB". Dzięki temu grupa udała się do Nowego Jorku, gdzie trafiła pod menedżerską opiekę Hilly'ego Kristala (właściciela "CBGB") dzięki czemu podpisała kontrakt z wytwórnią Sire Records.

W tym okresie nastąpiła zmiana nazwy z Frankenstein na The Dead Boys. W 1977 ukazał się debiutancki album Young Loud and Snotty po wydaniu którego zespół wyruszył w trasę koncertową jako support Iggy'ego Popa w USA i The Damned w Wielkiej Brytanii. Płyta, mimo pozytywnych recenzji nie sprzedawała się dobrze – punk jako całkowicie nowe zjawisko w muzyce, pozostawał w tym czasie niezrozumiany dla większości fanów rocka w USA.

Kolejny album We Have Come for Your Children wyprodukowany przez Felixa Pappilardiego (ex – producenta nagrań grupy Cream) został wydany w czerwcu 1978 i jego sprzedaż była jeszcze gorsza od Young Loud and Snotty. Dodatkowo działalność koncertową The Dead Boys sparaliżował pobyt Blitza w szpitalu, który został napadnięty na ulicy na tle rabunkowym i ciężko raniony nożem (w "CBGB" zorganizowano "Blitz Benefit" z udziałem Ramones, Blondie, Johna Belushi'ego i Divine'a, w celu zebrania funduszy na opłaty za pobyt Blitza w szpitalu).

Na przełomie lat 1978/1979 wytwórnia Sire Records chciała wymóc na muzykach całkowitą zmianę brzmienia i image'u co doprowadziło do rozłamu w zespole. Kilka miesięcy później The Dead Boys zostali zmuszeni do wznowienia współpracy w celu nagrania kolejnego – koncertowego albumu (umowne zobowiązania wobec Sire Records). Podczas koncertu w "CBGB" (marzec 1979) Bators wiedząc, że występ jest rejestrowany postanowił zemścić się za działania wytwórni – celowo śpiewał poza mikrofonem, przez co nagrania nie nadawały się do publikacji (materiał z tego koncertu został wydany dopiero w 1981 przez wytwórnię Bomp! na płycie Night of the Living Dead Boys – Bators w studiu dograł ścieżkę wokalną).

Po rozwiązaniu The Dead Boys Bators przeniósł się do Londynu, gdzie z członkami Sham 69 założył grupę The Wanderers z którą w 1981 nagrał jeden album Only Lovers Left Alive. Na przełomie 1981/1982 z byłym gitarzystą The Damned Brianem Jamesem utworzyli Lords of the New Church(inne języki), który istniał do 1988. Po rozpadzie Lords of the New Church przeprowadził się do Paryża, gdzie 4 czerwca 1990 zmarł w wyniku obrażeń poniesionych w wypadku ulicznym.

W 1986 The Dead Boys został na krótko reaktywowany, grając kilka koncertów. Do ponownej reaktywacji doszło we wrześniu 2004 (na jeden koncert w Cleveland) oraz w 2005 (koncert w "CBGB")

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

  • Stiv Bators(inne języki) – śpiew (1975-1979)
  • Cheetah Chrome – gitara (1975-1979)
  • Jimmy Zero – gitara (1975-1979)
  • Jeff Magnum – gitara basowa (1975-1979)
  • Johnny Blitz – perkusja (1975-1979)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Single[edytuj | edytuj kod]

  • "Sonic Reducer" / "Down in Flames" (1977)
  • "Tell Me" / "Not Anymore" / "Ain't Nothin' to Do" (1978)

Wideografia[edytuj | edytuj kod]

  • Return of the Living Dead Boys! Halloween Night 1986 (2008)
  • Live at CBGB's 1977 (2009)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]